ἀ·πειθής, ής, ές :
   I pass. désobéissant, indocile, SOPH. fr. 45 ; τινι, ATT. (PLAT. Leg. 936 b, etc.) qui désobéit à qqn ; en parl. d’animaux, XÉN. Eq. 3, 6 ; HIPP. 1, 3 ; en parl. de navires difficiles à diriger, THC. 2, 84 ; DC. 50, 29 ; ORPH. Arg. 245 ; de même, difficile à manier, résistant, en parl. de métaux, d’objets divers, etc. EL. N.A. 1, 55 ; PHIL. 2, 87 ; OPP. C. 2, 511 ; en parl. d’un pays, d’une région impraticable, HERMÉS. 5, 3 ; en parl. de choses : ἀπειθέα τεύχειν, CALL. Dian. 66, commettre des actes de désobéissance, être désobéissant ;
   II act. :
      1 qui ne persuade pas, qui inspire de la défiance, suspect, THGN. 1235 ;
      2 non attrayant, répugnant (au goût) ATH. 87 c, etc.

• Cp. -έστερος, PHIL. ll. cc. ; • Sup. -έστατος, XÉN. Mem. 3, 5, 19.

Étym. ἀ, πείθω.

ές, disobedient, S. Fr. 45; ἀ. τοῖς νόμοις Pl. Lg. 936b; of ships, τοῖς κυβερνήταις ἀπειθεστέρας τὰς ναῦς παρεῖχον less obedient to them, Th. 2.84, cf. D.C. 50.29 (Comp.), Orph. A. 247; στράτευμα X. Eq. 3.6; of horses, Id. Eq. Mag. 1.3; ἀπειθέα τεύχειν work disobedience, Call. Dian. 66. Adv. ἀπειθῶς, ἔχειν πρός τινα Pl. R. 391b.
unbelieving, Nonn. D. 8.306. of things, inflexible, rigid, κέντρον Ael. NA 1.55; σιδήρου καὶ ἀδάμαντος ἀπειθέστεροι Ph. 2.87; ὀδόντες ἀ.
unyielding, Opp. C. 2.511; χῶρος ἀ.
impracticable, of Hades, Hermesian. 7.3; δίκη ἀ. Νεμέσεως IG 4.444. Act., not persuasive, incredible, μῦθος Thgn. 1235; uninviting, πρὸς τὴν γεῦσιν Hices. ap. Ath. 3.87b, c; τὴν γεῦσιν Id. 323a; of places, difficult of access, Ael. Fr. 120.

ές (πείθομαι), ungehorsam, τινί Thuc. 2.84 ; νόμοις Plat. Legg. XI.936b, u. öfter ; ἀπειθέστατοι στρατιῶται Xen. Mem. 3.5.19 ; von Pferden, Eq. 3.6 ; trotzig, hart, τύχη Pind. frg. 15 ; ἀδάμας Paul.Sil. 3 (V.246); κακὸς καὶ ἀπειθὴς χῶρος, von der Unterwelt, Hermesianax bei Ath. XIII.597b ; von Schiffen, Thuc. 2.84, schwer zu lenken. – Aber μῦθον ἀπειθῆ ἐρεῖν, Theogn. 1235, nicht überredend ; vgl. πρὸς τὴν γεῦσιν ἀπ., zum Kosten nicht einladend, Ath. III.87c.
• Adv., ἀπειθῶς ἔχειν πρός τινα, ungehorsam sein gegen Einen, Plat. Rep. III.891b.

ἀπειθής, -ές
(< πείθομαι), [in LXX for מַרְאָה, מְרִיא, סָרַר ;]
disobedient: absol., Luk.1:17, Tit.1:16 3:3; with dative, Act.26:19, Rom.1:30, 2Ti.3:2.†
(AS)