ἀ·παραίτητος, ος, ον :
   I inexorable, inflexible, PLAT. Leg. 907 b ; LYS. 198, 5, etc. ; πρός τινα, PLUT. Popl. 3 ; εἴς τινα, DH. 8, 25, à l’égard de qqn ; περί τι, PLUT. Pyrrh. 16, au sujet de qqe ch. ;
   II qu’on ne peut détourner, d’où :
      1 inévitable (châtiment, ressentiment, etc.) T. LOCR. 104 d ; DIN. 93, 8 ; POL. 1, 82, 9, etc. ;
      2 irréparable, irrémédiable (faute, erreur, etc.) POL. 30, 4, 14 ; 33, 8, 5 ;
      3 qu’on ne peut repousser (prière, etc.) PLUT. M. 950 f.

Étym. ἀ, παραιτέω.

ον, of gods or persons, not to be moved by prayer, inexorable, δαίμων Lys. 2.78; θεοί, θεαί, Pl. Lg. 907b, IG 12(2).484 (Lesb.); Δίκη D. 25.11; ἀνάγκη Epicur. Ep. 3 p. 65U. ; δικασταί Lycurg. 2; ἀ. εἶναι περί τι Plu. Pyrrh. 16; — τὸ ἀ. τινος πρὸς τοὺς πονηρούς Id. Publ. 3. Adv. -τως implacably, inexorably, Th. 3.84; ἀ. ἔχειν πρός τινα Plb. 21.31.15. of punishments, etc., not to be averted by prayers, inevitable, unmerciful, τιμωρίαι Din. 1.23; κολάσιες Ti.Locr. 104d; νόμος J. Ap. 2.30; ὀργή, κατηγορία, Plb. 1.82.9, 12.12.6; = ἀνήκεστος, βουλεύεσθαί τι ἀ. Id. 4.24.6; ἁμαρτία unpardonable, Id. 33.10.5. Adv. -τως obstinately, Sor. 1.107.
not to be evaded, ἱκέτευμα Plu. 2.950f; χρεία POxy. 900.12 (iv AD), cf. PFlor. 6.11 (iii AD); indispensable, ἀριθμός Philostr. VA 3.30; irresistible, προθυμία Orib. Fr. 57. Adv. -τήτως without evasion, PMagLeid. W. 17.2.

1) unerbittlich, θεοί Plat. Legg. X.907b ; δαίμων Lys. 2.75 ; δικασταί Lycurg. 2 ; Δίκη Dem. 25.11 ; öfter bei Sp., bes. Pol. u. Dion.Hal., εἴς τινα 8.25 ; τὸ ἀπ. πρός τινα, die unerbittliche Strenge gegen Jem., Plut. Popl. 3.
2) was man sich nicht verbitten kann, unvermeidlich, τιμωρίαι Din. 1.23 ; Pol. 1.78 ; ζημίαι Dion.Hal.; ἁμαρτήματα, nicht abzubitten, nicht wieder gut zu machen, Pol. 30.4 ; μηδὲν ἀπ. βουλεύεσθαι περί τινος 4.24, wie das gew. ἀνήκεστον.
• Adv. ἀπαραιτήτως, Thuc. 3.84 ; ἔχειν πρός τινα, unerbittlich streng sein, Pol. 22.14 ; καὶ πικρῶς πρός τι Dion.Hal. 9.23.