ἀπ·αμϐλύνω (ao. ἀπήμϐλυνα ; pass. f. ἀπαμϐλυνθήσομαι, ao. ἀπημϐλύνθην) émousser (le tranchant d’une arme, etc.) DC. 40, 24 ; fig. ἐλπίδα, PD. P. 1, 82, affaiblir une espérance ; τινὰ λόγῳ, ESCHL. Sept. 715, émousser par des paroles la vigueur de qqn ; au pass. être émoussé, perdre sa force, HOM. Ep. 12 ; ESCHL. Pr. 866 ; HDT. 3, 134 ; PLAT. Rsp. 442 d, etc.

➳ Pf. pass. 3 sg. ἀπήμϐλυνται, SOPH. (ATH. 592 a).

fut. -υνῶ (v. infr.), blunt or dull the edge of, τὰ ξίφη D.C. 40.24 (Pass.). mostly metaph, ἐλπίδα Pi. P. 1.82 (tm.); of a person, τεθηγμένον τοί μ’ οὐκ ἀπαμβλυνεῖς λόγῳ A. Th. 715; τὰ λευκὰ τῶν τριχῶν ἀπαμβλύνει τὸν νοῦν Herod. 1.67; φάος ὄσσων Oppian. H. 4.525; tone down, take the edge off a phrase, Plot. 3.6.12; — more freq. in Pass., to be blunted, lose its edge or force, ὥρη μὲν ἀπήμβλυνται, θυμὸς δὲ μενοινᾷ Hom. Epigr. 12, cf. S. Eleg. 6; γηράσκοντι συγγηράσκουσι αἱ φρένες καὶ ἐς τὰ πρήγματα πάντα ἀπαμβλύνονται Hdt. 3.134; ἀπαμβλυνθήσεται γνώμην A. Pr. 866; ἡμῖν ἀπαμβλύνεται ἡ δικαιοσύνη is indistinctly seen, Pl. R. 442d. = ἀπαμβλίσκω, J. BJ 4.8.3 (s.v.l.).

abstumpfen, τεθηγμένον τοί μ' οὐκ ἀπαμβλυνεῖς λόγῳ Aesch. Spt. 697, du wirst mich in meinem Entschlusse nicht wankend machen ; schwächen, ἀπὸ γὰρ κόρος ἀμβλύνει ἐλπίδας Pind. P. 1.82. Häufiger im pass., schwächer, milder werden, ἀπαμβλυνθήσεται Aesch. Prom. 686 ; γηράσκοντι αἱ φρένες ἀπαμβλύνονται ἐς πάντα πρήγματα Her. 3.134 ; Plat. Rep. IV.442 ; Plut.