ἀ·πίθανος, ος, ον [ῐᾰ]
   I act. :
      1 qui ne persuade pas facilement, non persuasif, PLAT. Phædr. 265 b ; PLUT. Cæs. 50, etc. ;
      2 incroyable, invraisemblable, PLAT. Leg. 663 e ; ARSTT. Poet. 25, 27, etc. ;
   II pass. qu’on ne persuade pas facilement, incrédule, défiant, PLAT. Parm. 133 b.

• Cp. ἀπιθανώτερος, TH. H.P. 9, 12, 2 ; STR. 30 ; • Sup. -ώτατος, ORIG. 1, 529.

Étym. ἀ, πιθανός.

ον, incredible, unlikely, Pl. Lg. 663e, Arist. Po. 1461b12; φαντασίαι Stoic. 2.25; Comp. ἔτι ἀπιθανώτερον εἰ… Str. 1.2.22. of persons, not to be trusted or relied on, πρός τι in a matter, Aeschin. 2.3.
unpersuaded, unconvinced, ἀ. ἂν εἴη Pl. Prm. 133c.
not having confidence to do a thing, c. inf., Plu. Nic. 3.
not persuasive, unconvincing, λόγος Pl. Phdr. 265b, cf. Arist. Rh. 1406b14, 1408b22; ὁρίζειν τὸν ἀριθμὸν ἀπίθανον Ael. Tact. 8.1; ἀ. λέγειν, of persons, Plu. 2.812e, cf. 819c; ἀ. ζωγράφος Luc. Ind. 22; ἀ. ἐν τῇ ὑποκρίσει Id. Pseudol. 16. Adv. -νως not persuasively, coarsely, rudely, Isoc. 5.26, D.H. Lys. 17, Epicur. Ep. 2 p. 35U., etc.

1) nicht überzeugend, nicht leicht Glauben findend, λόγος Plat. Phaedr. 265b ; πρὸς τὴν ὑποψίαν Aesch. 2.3 ; δικαιολογία Pol. 30.4 ; unglaublich, μυθολόγημα Plat. Legg. II.663a ; ἀπιθάνως ἀναγιγνώσκειν Isocr. 5.26 ; ἀπίθανόν τι, etwas ungehöriges, Pol. 30.17 ; Luc.; Plut. ἀπ. καὶ λόγον οὐκ ἔχων.
2) nicht leicht glaubend, Plat. Parm. 133b, Schol. δύσκολος καὶ μὴ ῥᾳδίως πειθόμενος.