ἀπ·άνθρωπος, ος, ον :
      1 éloigné des hommes, désert, sauvage (pays) ESCHL. Pr. 20 ; LUC. Prom. 11 ;
      2 qui ne convient pas à la figure humaine (couleur) PLUT. M. 54 e, etc. ;
      3 qui fuit les hommes, insociable, PLAT. Ep. 309 b ;
      4 inhumain, cruel, SOPH. fr. 842 ; DH. 6, 81.

• Cp. ἀπανθρωπότερος, PLAT. l. c. ; • Sup. -ότατος, DS. 3, 42.

Étym. ἀπό, ἄνθρωπος.

ον, far from man; hence, desert, desolate, τῶδ’ ἀπανθρώπῳ πάγῳ, of Caucasus, A. Pr. 20; ἀ. ἡ γῆ Luc. Prom. 11. ἀπάνθρωπον, τό, violence, drastic nature, of remedies, Philum. Ven. 2.5. of men and their deeds, inhuman, savage, S. Fr. 1020; ἀπάνθρωπα διαπεπραγμένοι D.H. 6.81; ἀ. ἐπιστολαί PFlor. 367.4 (iii AD); unsocial, misanthropic, τρόπος Pl. Ep. 309b (Comp.), cf. J. AJ 8.4.3, Gal. 5.54 (Comp.). Adv. -πως J. AJ 6.13.6, Luc. Tim. 35, Philostr. VA 1.21. χρόα οὐκ ἀ. not unpleasing, Plu. 2.54e, Cat. Mi. 5. ἀπάνθρωπον, τό, = σταφὶς ἀγρία, Ps.-Dsc. 4.152.

1) menschenleer, öde, πάγος Aesch. Prom. 70, Caucasus inhospitalis ; γῆ ἐρήμη καὶ ἀπ. Luc. Prom. 11.
2) unmenschlich, grausam, Soph. frg. 842, Hesych. σκληρός ; τρόπος ἀπανθρωπότερος Plat. Ep. I.309b ; καὶ ὠμός Dion.Hal. 6.81.
3) menschenfeindlich, adv., Luc. Tim. 35. – Bei Plut. ad. et am. discr. 15 = den Menschen zuwider.