ῆρος (ὁ) :
      1 courroie d’un havresac, OD. 13, 438 ; 17, 198 ;
      2 baudrier, OD. 11, 609 ; au plur. dat. ἀορτήρεσσιν, IL. 11, 31 ; p. anal. ceinturon, PHÉRÉCR. (POLL. 10, 162) ;
      3 ἀορτῆρες ἵπποι, CHRYS. 6, 974, chevaux de trait.

Étym. ἀείρω.

ῆρος, ὁ, (< ἀείρω) strap to hang anything to, sword-belt, Od. 11.609; in pl., κουλεὸν… χρυσέοισιν ἀορτήρεσσιν ἀρηρός Il. 11.31 (also expl. as οἱ κρίκοι τῆς θήκης, Hsch.). in Od. 13.438 knapsack-strap, στρόφος ἀορτήρ, v. στρόφος.

ῆρος, ὁ (ἀείρω), woran etwas hangend getragen wird, der Träger ; Hom. fünfmal : Od. 13.438, 17.198, 18.109 ἀεικέα πήρην, πυκνὰ ῥωγαλέην· ἐν δὲ στρόφος ἦεν ἀορτήρ, ein gedrehter Strick ; 11.609 σμερδαλέος δέ οἱ ἀμφὶ περὶ στήθεσσιν ἀορτήρ χρύσεος ἦν τελαμών : Il. 11.31 περὶ κουλεὸν ἦεν ἀργύρεον, χρυσέοισιν ἀορτήρεσσιν ἀρηρός, Degengehenk ; – = ζωστήρ Pherecr. bei Poll. 10.162.
Bei Dio Chrys. sind ἵπποι ἀορτῆρες die Leinpferde, die nicht am Joch, sondern an Zugriemen ziehen, v.l. ἀκροτῆρες.