ῆς (ἡ) par contract. ᾠδή chant, d’où :
      1 art du chant, OD. 8, 498 ;
      2 chant, IL. 2, 595, 599, etc. ; OD. 8, 429, 499, etc. ; HÉS. Th. 44, etc. ; ESCHL. Ag. 978 ; SOPH. Ant. 882, etc. ; joint à ὀρχηστύς, OD. 17, 605 ; 18, 303 ; à ὀρχηθμός, HÉS. Sc. 282, etc. ;
      3 sujet de chant, OD. 8, 580 ; 24, 200 ; particul. renommée qui sera chantée par les aèdes, OD. 24, 197.

➳ Dor. ἀοιδά, PD. N. 11, 18, etc. ; ESCHL. Ag. 978, etc. ; EUR. Ion 1096, etc.

Étym. ἀείδω.

Att. contr. ᾠδή, ἡ, ; (< ἀείδω): — song, whether; art of song, αὐτὰρ ἀοιδὴν θεσπεσίην ἀφέλοντο Il. 2.599; ὡς ἄρα τοι… θεὸς ὤπασε θέσπιν ἀ. Od. 8.498.
act of singing, song, οἱ δ’ εἰς ἱμερόεσσαν ἀ. τρεψάμενοι 18.304; ὑπ’ ὀρχηθμῷ καὶ ἀοιδῇ Hes. Sc. 282.
thing sung, song, στονόεσσαν ἀ. οἱ μὲν ἄπ’ ἐθρήνεον Il. 24.721, cf. Od. 1.351, Hdt. 2.79, Alc. Supp. 4.24, Pi. N. 11.18 (pl.), etc. ; whether of joy or sorrow, cf. A. Eu. 954 (lyr.) with S. Ant. 883; λύρας ἀ. E. Med. 425 (lyr.).
theme of song, person sung of, ἵνα ᾖσι καὶ ἐσσομένοισιν ἀ. Od. 8.580, cf. Thgn. 252, Theoc. 12.11; στυγερὴ δέ τ’ ἀ. ἔσσετ’ ἐπ’ ἀνθρώπους [Κλυταιμήστρα] Od. 24.200. = ἐπψδή, spell, incantation, ὀχῆες ὠκείαις… ἀναθρῴσκοντες ἀοιδαῖς A.R. 4.42, cf. 59. Cf. ᾠδή. [Dissyll. in Hes. Th. 48 (unless λήγουσί τ’ ἀοιδῆς be read) and in Pi. l.c. (unless μελίζεν be read).]

(ἀείδω), ἡ, zsgzn ᾠδή, das Singen ; ἀοιδῆς ὕμνος Hom. Od. 8.429 ; die Gesangskunst, ὡς ἄρα τοι πρόφρων θεὸς ὤπασε θέσπιν ἀοιδήν Od. 8.498 ; die Handlung des Singens, οἱ δ' εἰς ὀρχηστύν τε καὶ ἱμερόεσσαν ἀοιδὴν τρεψάμενοι Od. 18.304 ; Zeichen der Fröhlichkeit, Aesch. Ag. 951 ; das Lied, welches gesungen wird, Il. 24.721, Od. 1.328 ; bes. Pind., ἀγάφθεγκτος, γλυκεῖα, θεόμορος, ἱμερτός, μαλθακός, μαλθακόφωνος, μελίγδουπος, μελίκομπος, μελίφθογγος ; der Gegenstand des Liedes, von Klytämnestra στυγερὴ δέ τ' ἀοιδὴ ἔσσετ' ἐπ' ἀνθρώπους Od. 24.200 ; dgl. 8.580 ; übh. Sage, Gerücht.