ἀξιό·μαχος, ος, ον [μᾰ]
      1 digne ou capable de combattre : τινι, HDT. 7, 157, etc. ; πρός τινα, PLUT. Cato ma. 12, contre qqn ; avec un inf. HDT. 6, 89, etc. ;
      2 digne d’être combattu, LUC. D. mort. 12, 6, etc.

Étym. ἄ. μάχομαι.

ον, a match for another in battle or war, τινί Hdt. 7.157, Th. 8.38; πρός τινα Plu. Cat. Ma. 12, etc. ; abs., Hdt. 3.19, 8.63, Th. 8.80, Aen.Tact. 2.5. c. inf., sufficient in strength or number, νέες ἀξιόμαχοι τῆσι Αἰγινητέων συμβαλεῖν Hdt. 6.89; νεῶν… ἀξιομάχων δέκεσθαι τὸν ἐπιόντα Id. 7.138, cf. 101; ἀξιόμαχόν τι δρᾶν D.C. 43.4.
Adv. -χως, τινὶ συνεστάναι Plu. Sull. 19.

im Kampf gewachsen, τινί, oft bei Her., z.B. 7.157, 9.98 ; mit folgdm inf., ὑπομεῖναι ἐμέ 7.191 ; vgl. 6.89 ; absolut, 8.68. Auch Sp., z.B. Plut. Thes. 4 ; πρὸς τὸν τύραννον Timol. 1.