ἀν·ώμαλος, ος, ον [μᾰ]
      1 non uni, inégal (terrain, etc.) HPC. 289, 18 ; PLAT. Leg. 625 d ; POL. 5, 22, 1 ; DC. 40, 21 ; fig. en parl. de condition, de fortune, etc. EUR. fr. 685 ; PLAT. Leg. 773 b, etc. ;
      2 inconstant, capricieux, en parl. de pers. ARSTT. Poet. 15, 6 ; APP. Civ. 3, 42, etc. ;
      3 irrégulier, DIOM. 327, 1 ;
      4 qui manque d’équilibre, mal disposé : τὸ ἀνώμαλον, HLD. 3, 11, mauvaise disposition.

• Sup. -ώτατος, HPC. Aër. 289, 18.

Étym. ἀν-, ὁμαλός.

ον, (ἀ- priv., ὁμαλός) uneven, irregular, χώρα Pl. Lg. 625d; φύσις Id. Ti. 58a; τὸ ἀ. τῆς ναυμαχίας Th. 7.71 (cj.), cf. Arist. Pr. 885a15; and in Sup., Hp. Aër. 13; of movements, Arist. Ph. 228b16, al. ; of periods of time, Id. GA 772b7; of the voice, ib. 788a1. Adv. -λως, κινεῖσθαι Id. Ph. 238a22, cf. Pl. Ti. 52e. of conditions, fortune, and the like, φεῦ τῶν βροτείων ὡς ἀ. τύχαι E. Fr. 684; πόλις, πολιτεία, Pl. Lg. 773b, Mx. 238e; θέα Plot. 6.7.34. Adv. -λως Hp. Prog. 3, Isoc. 7.29; ἀ. διατεθῆναι τὸ σῶμα fall into precarious health, Prisc. p. 333 D. of persons, inconsistent, capricious, ὁμαλῶς ἀ. Arist. Po. 1454a26; ὄχλος, δαιμόνιον, App. BC 3.42, Pun. 59; πίθηκος Phryn.Com. 20; τύχη AP 10.96. Adv. -λως Isoc. 9.44. Gramm., of words which deviate from a general rule, anomalous, Diom. 1.327 K. ; but τὸ ἀ. τῆς συντάξεως diversity of construction, A.D. Synt. 291.17. Adv. -λως Sch. Th. Oxy. 853v18.

(ὁμαλός), uneben, vom Boden, Plat. Legg. I.625d ; ungleich, auch ungleichartig, oft bei Plat. u. sonst ; τὸ ἀνώμαλον, die Ungleichheit, Thuc. 7.71 ; unbillig, τύχη Palld. 121 (X.96).
Bei Gramm. von der gemeinen Regel abweichend, im Ggstz von ἀνάλογος.