att. ἁνυστός, ή, όν [ᾰ] qu’on peut accomplir : ὡς ἁνυστόν, XÉN. An. 1, 8, 11 ; ARSTT. fr. 40 ; PLUT. Lyc. 29, etc. ; ᾗ ἁνυστόν, XÉN. Lac. 1, 3, autant que possible.

Étym. ἀνύω.

όν, to be accomplished, practicable, οὔκ ἐστ’ ἀνυστὸν τόνδε σοι κατακτανεῖν E. Heracl. 961, cf. D.Chr. 12.34; τί γὰρ μερόπεσσιν ἀ.; Oppian. H. 2.4; neut., ὡς ἀνυστόν [ἐστι], like ὡς δυνατόν, ὡς ἀ. κάλλιστα Diog. Apoll. 3; ὡς ἀ. ἀνθρωπίνῃ γνώμῃ Hp. Nat. Puer. 29; σιγῇ ὡς ἀ. as silently as possible, X. An. 1.8.11; ᾗ ἀ. μετριωτάτῳ Id. Lac. 1.3; τὰ ἀνθρώπῳ ἀ. Arist. Fr. 44. of persons, able, ready, πρὸς λόγους Hp. Decent. 3.

vollendet, tunlich, ὡς ἀνυστόν, so viel als möglich, Xen. An. 1.8.11 ; Arr. 1.4.10 ; Plut. Lyc. 29 u. sonst ; οὐκ ἔστ' ἀνυστόν σοι, du kannst es nicht durchsetzen, Eur. Heracl. 961.