ἀντ·ωπός, ός, όν :
      1 qui regarde en face, d’où placé en face, EUR. I.A. 585 ; ANTH. 10, 14 ; LUC. Im. 6 ;
      2 p. suite, qui répond à, semblable à, OPP. H. 5, 7.

Étym. ἀντί, ὤψ.

όν, (< ὤψ) with the eyes front, facing, ἀντωπὰ βλέφαρα E. IA 564; ἀντωπὸς βλέψαι AP 12.196 (Strat.); τῆς ὄψεως ἀντωπά front parts of the face, Luc. Im. 6; opposite, AP 10.14 (Agath.); full in the face, βέλος APl. 4.134 (Mel.); of an eagle, ἀ. ἁλίω Ecphant. ap. Stob. 4.7.64.
like, Oppian. H. 5.7.

(ὤψ), mit entgegengekehrtem Antlitz ; gerade ansehend, ἀντωπὰ βλέφαρα Eur. I.A. 584 ; ἀντωπὸς βλέψας Strat. 38 (XII.196); ὅσα τῆς ὄψεως ἀντωπά, die Teile des Gesichts von vorn, Luc. Imagg. 6 ; übh. entgegen, θάλασσα ἀντωπὸς πρὸς βάθος εἰσάγεται Agath. 57 (X.14); vgl. Mel. 117 (Plan. 134); dah. ἀντ. μακάρεσσι γένος, ähnlich, Opp. Hal. 5.7.
• Adv. ἀντωπόν = ἀντικρύ, Suid.