ἀντιόομαι-οῦμαι (f. ώσομαι, ao. ἠντιώθην, pf. inus.) marcher à la rencontre de, résister à, dat. HDT. 1, 76, etc. ; ESCHL. Ch. 389 ; acc. HDT. 9, 7.

➳ Ao. ion. ἀντιώθην, HDT. 4, 126, etc. Les Att. emploient plutôt ἐναντιόομαι.

fut. -ώσομαι Hdt. 7.9. γ΄, 102, al. ; aor. Pass. ἠντιώθην, Ion. ἀντ- Id. 4.126, 7.9. αʹ, al. : — resist, oppose, τινί Id. 1.76, A. Supp. 389, etc. ; τινὶ ἐς μάχην Hdt. 7.102; abs., οἱ ἀντιούμενοι, = οἱ ἐναντίοι, Id. 1.207, 4.1. in Id. 9.7. β’ (dub.), c. acc., τὸν Πέρσην ἀντιώσεσθαι ἐς τὴν Βοιωτίην that ye would meet him in Boeotia.
(ἐναντ- is used in pure Att., ἀ. in Aen.Tact. 36.7. The Homeric forms ἀντιόω, ἀντιόωσι, etc., belong to ἀντιάω.)