ας (ἡ) :
      1 parole en réponse, réponse, réplique, THC. 4, 59 ;
      2 particul. contradiction, contestation, HDT. 8, 77 ; THC. 1, 31 ; XÉN. Hell. 6, 3, 20 ; joint à λοιδορία, DÉM. 1018, 8, etc.

Étym. ἀντίλογος.

ἡ, contradiction, controversy, ἀ. χρησμῶν πέρι λέγειν Hdt. 8.77; ἡμέας… ἐς ἀ. παρέξομεν will offer ourselves to argue the point, Id. 9.87; ἐδόκεον ἀντιλογίης κυρήσειν expected to be allowed to argue it, ib. 88; εἰς ἀντιλογίαν κατέστησαν Lys. Fr. 75.1; ἀντιλογίας ἅπτεσθαι Pl. R. 454b; ἐς ἀντιλογίαν τινί γενέσθαι Th. 1.73; ἀ. καί λοιδορία D. 40.32; ἀντιλογίαν ἔχει it is open to contradiction, Arist. Rh. 1418b25, cf. 1414b3; in pl., opposing arguments, Ar. Ra. 775; δι’ ἀντιλογιῶν καταλλαγῆναι Th. 4.59; ἀ. πρός τινα X. HG 6.3.20; ἐς ἀντιλογίαν ἐλθεῖν Th. 1.31; ἀντιλογίαν ἐν αὑτῷ ἔχειν to have grounds for defence in itself, Id. 2.87; ἄνευ ἀντιλογίας without dispute, BGU 1133.15 (Aug.), etc. later, quarrel, dispute, PPetr. 2 p. 56 (iii BC), PGrenf. 1.38.8 (ii/i BC), Ep. Hebr. 12.3, etc.
right, claim, τοῦ αὐτοῦ λάκκου POxy. 1892 (vi AD).

ἡ, Gegenrede, dah. mündliche Untersuchung einer Rechtssache vor dem Richter, Her. 9.88 ; vgl. Thuc. 1.73 ; übh. Widerspruch, Wortstreit, Plat. Rep. V.454a ; Ar. Ran. 774 im plur., wie Plut. Num. 21 u. öfter ; mit λοιδορία vrbdn Dem. 40.32 ; ἀντιλογίαν ἐν αὑτῷ ἔχειν, Rechtfertigungsgründe haben, Thuc. 2.87 ; εἰς ἀντιλογίαν ἐλθεῖν, zur Auseinandersetzung von widerstreitenden Ansichten schreiten, 1.31. Bei Xen. Hell. 6.3.9 ist ἀντιλογία πρός τινα entgegengesetzt der εἰρήνη.

ἀντιλογία, -ας ἡ
(< ἀντιλέγω), [in LXX chiefly for רִיב ;]
gain-saying, strife (the latter sense being found in π.; see MM, VGT, see word; cf. Field, Notes, 106): Heb.6:16 7:7 12:3, Ju 11.†
(AS)