ῆς (ἡ) [λᾰ]
      1 ce qui sert à saisir une chose (anse, poignée) STR. 154 ;
      2 action de se saisir de, prise que l’on a sur qqe ch. THC. 7, 65 ;
      3 fig. prise que l’on donne sur soi, motif de reproche ou d’objection, LUC. Tim. 29, etc.

Étym. ἀντιλαμϐάνω.

ἡ, thing to hold by, handle, ὅπως ἂν… μὴ ἔχοι ἀντιλαβὴν ἡ χείρ Th. 7.65; of a shield, οὔτε πόρπακας οὔτ’ ἀντιλαβὰς ἔχει Str. 3.3.6.
grip, of a dog, Ael. NA 8.1. metaph, πολλὰς… ἔχει ὑποψίας καὶ ἀντιλαβάς gives many handles against one, points of attack, Pl. Phd. 84c; so ἀ. διδόναι D.H. Th. 8.15; παρέχεσθαι Luc. Tim. 20. Gramm., in dramatic dialogue, division of a line between two speakers, Hsch.
apprehension, Dam. Pr. 6.

ἡ, Griff zum Festhalten, ὅπως ἀπολισθάνοι καὶ μὴ ἔχοι ἀντιλαβὴν ἡ χεὶρ ἐπιβαλλομένη Thuc. 7.65 ; übertr., Blöße, die man dem Tadel gibt, ὑποψίας καὶ ἀντιλαβὰς ἔχει Plat. Phaed. 84c ; vgl. Ael. H.A. 8.1.