ἀντι·κρούω (ao. ἀντέκρουσα) :
      1 se heurter contre, choquer : τινί, ARSTT. Cæl. 4, 6, 2, etc. qqe ch. ; abs. PLAT. Leg. 857 b ;
      2 fig. être un obstacle pour : τινί, PLUT. Ages. 7, ou πρός τι, PLUT. Cato ma. 24, pour qqe ch. (pour un projet, une entreprise, etc.) : αὐτοῖς τοῦτο ἀντεκεκρούκει, THC. 6, 46, cela se trouvait avoir été pour eux une première déception ; abs. être un obstacle, résister, DÉM. 294, 20 ; ARSTT. Rhet. 2, 2, 9, etc.

strike or clash against, come into collision, in a physical sense, ὀλίγα… τὰ ἀντικρούοντα αὐτοῖς Arist. Cael. 313b2; abs., Id. PA 642a36, al., cf. Pl. Lg. 857c; ἀσπὶς ἀσπίδι Lib. Decl. 37.8. in a general sense, αὐτοῖς… τοῦτο ἀντεκεκρούκει had been a hindrance to them, had counteracted them, Th. 6.46; ἀ. τοῖς λογισμοῖς J. AJ 2.4.3; ἀ. ταῖς συμβουλίαις Plu. Ages. 7; ἀ πρός τι Id. Cat. Ma. 24; abs., prove a hindrance, offer resistance, ἀντέκρουσέ τι καὶ γέγον’ οἷον οὐκ ἔδει D. 18.198; ἐαν ἀντικρούσῃ τις Arist. Rh. 1379a12; ἀντέκρουον αἱ γυναῖκες Pol. 1270a7.

(κρούω),
1) zurückstoßen, Plat. Legg. IX.857b ; Arist. Pol. 2.6.8.
2) intr., entgegen sein, πρός τι, διὰ τὸν ἀντικρούσαντα πρὸς τὴν δόξαν αὐτοῦ φθόνον Plut. Cat. mai. 24 ; ἀντεκεκρούκει αὐτοῖς, es war ihnen mißglückt Thuc. 6.46 ; ἀντέκρουσέ τε καὶ γέγονεν οἱ ον οὐκ ἔδει Dem. 18.198.