ἀντιδικέω-ῶ [ῐῐ]
      1 poursuivre ou se défendre en justice, XÉN. Mem. 4, 4, 8 ; PLAT. Leg. 948 d ;
      2 particul. en parl. du défendeur, contester, se défendre contre : πρός τινα, IS. 84, 21, contre qqn ; πρός τι, DÉM. 1030, 28, contre qqe accusation.

➳ Impf. ἠντιδίκουν, LYS. 104, 16 ; ou avec double augm. ἠντεδίκουν, DÉM. 1006, 2 ; 1013, 23 ; ao. ἠντιδίκησα, DÉM. (POLL. 8, 23).

Étym. ἀντίδικος.

impf. ἠντιδίκουν Lys. 6.12, but ἠντεδίκουν (acc. to the best Ms.) D. 39.37, 40.18; aor. ἠντεδίκησα Id. 47.28: — to be an ἀντίδικος, dispute, go to law, περί τινος X. Mem. 4.4.8; οἱ ἀντιδικοῦντες ἑκάτεροι the parties to a suit, Pl. Lg. 948d; abs., of the defendant, ἀντιδικῶν Ar. Nu. 776; ἀ. πρός τι or πρός τινα to urge one΄s suit against…, D. 28.17, 41.10, Is. 11.9; join issue, ἠντιδίκει ἦ μήν…, c. acc. et inf., Lys. l.c. ; oppose, rebut, διαβολαῖς D. 41.13; ἀλλήλοις prob. in Thugen. ID. Pass., to be an object of dispute, Phot. p. 147R.

impf. ἠντιδίκει Lys. 6.12 ; ἠντεδίκεις Dem. 39.37, 40.18 ; gegen Jemand prozessieren, meist absolut, ἑκάτεροι οἱ ἀντιδικοῦντες, beide Parteien vor Gericht, Plat. Legg. XII. 948d ; ἀντιδικῶν δίκην, seine Sache verteidigend, Ar. Nub. 766 ; übh. dagegen sprechen, πρός τι Dem. 41.10, fut., wie Isae. 11.9 ; πῶς ἂν ταῖς διαβολαῖς ἀντιδικοίην Dem. 41.13.

to dispute, go to law , περί τινος (Xenophon Historicus); οἱ ἀντιδικοῦντες the parties to a suit , (Plato Philosophus); absolute of the defendant, (Aristophanes Comicus); ἀντ. πρός τι or πρός τινα, to urge one's suit against . . , (Demosthenes Orator) (ML)