ἀν·οίκειος, ος, ον :
      1 non familier avec, qui s’accorde mal avec : τινος, POL. 6, 10, 1 ; 24, 5, 13 ; DS. 12, 21 ; τινι, POL. 5, 96, 8, avec qqe ch. ;
      2 p. suite, non approprié, qui ne convient pas, impropre, DS. 3, 56 ; PLUT. M. 102 a.

➳ Fém. -α, CLÉM. 506.

Étym. ἀν-, οἰκεῖος.

ον, not of the family, S.E. P. 1.67; Comp. -ότερος less closely related, Phlp. in Ph. 256.14.
unfitting, unseasonable, Cic. Att. 16.11.4, D.S. 3.56, Plu. 2.102a; c. gen., foreign to, incongruous with, Epicur. Ep. 3 p. 60U., Plb. 6.10.1, 24.5.13, D.S. 12.21; c. dat., dissimilar to, Plb. 5.96.8; alien from, κενοδοξίᾳ Porph. Antr. 4 (Sup.); abs., Phld. Po. 1676.9, Id. D. 3.8 (Comp.). Adv. -ως, ῥηθῆναι Simp. in Ph. 350.27.
Astrol., not in its domicile, Vett.Val. 50.2. Adv. -ως Id. 44.5.

(ἀνοικεία ?),
1) nicht befreundet, vertraut, ἀνοικείως ἔχειν πρός τι, Sp., fremd, τινός, DS. 1.77.
2) unpassend, Pol. 6.10 (Suid. ἀπρεπές); τινί, 5.96 ; Plut.; vgl. Cic. Att. 16.11.