ἀν·εῖπον, d’où inf. ἀνειπεῖν, sert d’ao.2 à ἀναγορεύω :
      1 faire connaître à haute voix, publier, particul. par la voix du héraut : ἀν. τινα, PD. P. 1, 32 ; 10, 14, proclamer le nom de qqn ; ἀν. τινί τι, XÉN. Cyr. 4, 2, 35, annoncer qqe ch. à qqn ; avec une prop. inf. THC. 4, 105 ; AR. Pax 550, publier que, etc. ; abs. en parl. des proclamations dans les assemblées : ἀνεῖπεν ὁ κῆρυξ, THC. 2, 2, le héraut annonça ; cf. PLAT. Rsp. 580 b ; DÉM. 244, 2, etc. ;
      2 répondre à haute voix : τινί τι, LUC. Alex. 46, qqe ch. à qqn ;
      3 invoquer (les dieux) PLUT. Thes. c. Rom. 6.

➳ On trouve dans les inscr. att. (Rev. de. phil. V, 167 ; IX, 180) un impér. 3 sg. ἀνειπάτω, qui suppose un ao.1 ἀνεῖπα.

Étym. ἀνά, εἰπεῖν ; cf. ἀναγορεύω et ἀνερῶ.

aor. with no pres. in use, ἀναγορεύω being used instead; imper. ἀνειπάτω IG2². 1186.19, but -έτω ib. 1247.13: — announce, proclaim, esp. by herald, ἀ. τινά proclaim conqueror, Pi. P. 1.32, 10.9; στέφανον IG 12(5).129.33 (Paros, cf. Docum. ap. D. 18.55; τῷ ἀπειθοῦντι πάντα τὰ χαλεπὰ ἀνεῖπεν X. Cyr. 4.2.35; τὸν νόμον ἄνειπε Herod. 2.42; c. acc. et inf., make proclamation that…, τοὺς γεωργοὺς ἀπιέναι Ar. Pax 550; κήρυγμα τόδε ἀνειπών… τὸν μὲν βουλόμενον… μένειν κτλ. Th. 4.105; also εἴ τις εἴη… ἐκφαίνεσθαι X. Cyr. 4.5.56; abs., proclaim, give notice, in law-courts, theatres, etc., ἀνεῖπεν ὁ κῆρυξ, εἴ τις βούλεται… ξυμμαχεῖν, τίθεσθαι τὰ ὅπλα Th. 2.2, cf. Pl. R. 580b, etc. ; ὁ δ’ ἀνεῖπεν, εἴσαγ΄, ὦ Θέογνι, τὸν χορόν Ar. Ach. 11; ἐν τῷ βουλευτηρίῳ ἀ. Docum. ap. D. l.c. supr. ; simply, say aloud, τῷ δὲ ἀνεῖπεν ἔνδοθεν, 'εἰς κόρακας' Luc. Alex. 46. — Pass., aor. ἀνερρήθην, ἀναρρηθεὶς ἡγεμών X. HG 1.4.20, etc. ; ἀναρρηθέντος ἐν τῷ θεάτρῳ τοῦ στεφάνου D. 18.83, cf. ib. 149; τὸν ἐν τῇ ἐκκλησία στέφανον ἀναρρηθέντα Aeschin. 3.47; fut. ἀναρρηθήσεται ib. 147; pf. imper. ἀνειρήσθω let the proclamation be taken as made, Pl. R. 580c.
call upon, invoke, θεούς Plu. Comp. Thes. Rom. 6.