ἀν·ερωτάω-ῶ, questionner : τινα, OD. 4, 251 (impf. ἀνηρώτων, var. ἀνειρώτων) qqn ; τι, PLAT. Men. 84 d, ou περί τινος, HDT. 9, 89, sur qqe ch. ; τινά τι, EUR. I.T. 664 ; PLAT. Theæt. 143 d, etc. demander qqe ch. à qqn ; avec un relat. ἀνηρώτα τί βούλοιντο, XÉN. An. 2, 3, 4, il (leur) demandait ce qu’ils voulaient.

➳ Impf. 3 pl. ion. ἀνειρώτευν, HDT. 9, 89 ; dor. ἀνηρώτευν, THCR. Idyl. 1, 81.

Étym. ἀνά, ἐ.

question, c. acc. pers., καί μιν ἀνηρώτων Od. 4.251, cf. Pl. R. 454c; ἐμαυτὸν ὑπέρ τινος Id. Ap. 22d; τινὰ περί τινος Hdt. 9.89; — Pass., Pl. Grg. 455d. c. acc. rei, inquire into, τὰς δόξας Id. Men. 84d, al. c. dupl. acc., question a person about a thing, E. IT 664, Ar. Pl. 499, Pl. Tht. 143d.

wiederholt fragen, ausfragen, τινά, Od. 4.251 ; ἀνηρώτεον Theocr. 1.81 ; oft bei Plato u. sonst ; Dem. 94.158 ; auch τί, z.B. τὰς τούτου δόξας Plat. Men. 84d. Dah. auch τινά τι, μηδὲν ταύτην ἀνερώτα Ar. Pl. 499 ; vgl. Plat. Theaet. 143d.