ἀν·είρομαι, v. ἀνέρομαι.

used by Hom. only in pres., whereas Att. prefer ἀνερωτάω ; but Trag. (in lyr.) use aor. ἀνηρόμην S. Aj. 314, inf. ἀνερέσθαι Id. OT 1304; Pl. Men. 85c has fut. ἀνερήσομαι, and Hsch. gives ἀνηρήμεθα· ἠρωτήθημεν ; c. acc. pers., inquire of, question, ὅτε κεν δή σ’ αὐτὸς ἀνείρηται ἐπέεσσι Od. 4.420; so μή μ’ ἀνέρῃ τίς εἰμι S. OC 210, cf. Aj. 314, Pl. Ap. 20a, etc. c. acc. rei, ask about, τήνδε τε γαῖαν ἀνείρεαι Od. 13.238; in Prose also περί τινος Pl. Men. 74c. c. dupl. acc., ὅ μ’ ἀνείρεαι what thou inquirest of me, Il. 3.177; ἀνήρετ’… χαιρεφῶντα Σωκράτης ψύλλαν ὁπόσους ἅλλοιτο… πόδας Ar. Nu. 145, cf. Pl. Smp. 173b, etc.

Hom. nur praes. u. imperf., befragen, ausfragen, mit dem acc. der Person, Od. 4.420 ; der Sache, γαῖαν, nach dem Lande, 13.238 ; mit zwei acc., ὅ μ' ἀνείρεαι ἠδὲ μεταλλᾷς, Il. 3.177, u. oft in Od., wornach du mich fragst. Att. aor. ἀνηρόμην, ἀνερέσθαι, fut. ἀνερήσομαι, τινά, τινά τι, Plat. Polit. 285c, Men. 85c ; Soph. Aj. 307 ; περί τινος, Plat. Men. 74c. Vgl. ἀνερωτάω.