άντος (ὁ) statue d’homme, d’où statue en gén. PD. P. 5, 40 ; HDT. 1, 183 ; 2, 91 ; THC. 1, 134 ; XÉN. Mem. 2, 6, 6, etc. ; PLAT. Rsp. 514 e ; ἀνδριάντας γράφειν, PLAT. Rsp. 420 c, peindre des statues ; c. symbole de mutisme, LUC. V. auct. 3 ; SYN. 55 d ; d’insensibilité, ARR. Epict. 3, 2, 4 ; de nudité, D. CHR. 2, 34 ; iron. en parl. d’un bellâtre, d’une poupée, DÉM. 270, 11.

Étym. ἀνήρ.

ὁ, gen. άντος (Att. ᾶντος, acc. to Hdn. Gr. 1.51); (< ἀνήρ): — image of a man, statue, Pi. P. 5.40, Hdt. 1.183, 2.91, Ar. Pax 1183, Th. 1.134, etc. ; ἀνδριάντας καὶ ἄλλα ζῷα λίθινά τε καὶ ξύλινα Pl. R. 515a; ἀνδριάντας γράφειν paint statues, ib. 420c; esp. of portrait-statues, ἀ. εἰκονικός Plu. Lys. 1; ἀ. ὁλοσώματος IG 12(7).240 (Amorgos); ἀ. ἔφιππος SIG 730.26 (Olbia); of female figures, Ath. 10.425f, etc. ; of men, opp. ἀγάλματα of the gods, Gorg. Hel. 18, Plb. 21.29.9; rarely of gods, GDI 5421 (Delos); prov., λάλος, οὐκ ἀ, Luc. Vit. Auct. 3; ἀπαθὴς ὡς ἀ. Arr. Epict. 3.2.4; ἀνδριάντος γυμνότερος D.Chr. 34.3; ironically, τὸν καλὸν ἀ., a mother΄s term of endearment, D. 18.129; μακρὸν ἀ. παίζειν, a kind of game, Thphr. Char. 27.12.

άντος, ὁ, Bild eines Mannes, Bildsäule, Pind. P. 5.40 ; Ar. Pl. 1149 ; von Her. an oft in Prosa ; vgl. bes. Xen. Mem. 3.10.6 ff., χαλκοῖ, λίθινοι u. dgl.; Plat. Rep. IV.420c ἀνδριάντας γράφειν, gew. von Gemälden erkl. (die sonst als γραφαί neben ἀνδριάντες genannt werden, Plut., vgl. B.A. 82 ἄγαλμα καὶ γραφὴν καὶ ἀνδριάντα ἀδιαφόρως). vielleicht richtiger : anmalen die Bildsäulen. Spottend von einem Menschen : Püppchen, Dem. 18.129, wie nach B.A. 394 die Mütter ihre Kinder nennen : ὁ καλὸς ἀνδριάς μου.