ἀνδρ·είκελος, ος, ον, semblable à un homme, DH. 1, 38 ; PLUT. Alex. 72 ; τὸ ἀνδρείκελον (s.-e. εἴδωλον) statue d’homme, APP. Civ. 2, 147 ; A. PL. 221 ; ou (s.-e. χρῶμα) couleur de chair, particul. pour imiter une figure d’homme, XÉN. Œc. 10, 5 ; PLAT. Crat. 424 e ; ARSTT. G.A. 1, 18, 47.

Étym. ἀνήρ, εἴκελος.

ον, like a man, εἴδωλα D.H. 1.38; διατύπωσις Plu. Alex. 72.

einem Manne, Menschen ähnlich, τὸ ἀνδρ., sc. χρῶμα, eine Farbenmischung, der Fleischfarbe des Menschen entsprechend, Tim. Lex. Pl. χρόα ἐπιτηδεία πρὸς ἀνδρὸς μίμησιν, zu Plat. Crat. 424d ; übertr., συμμιγνύντες καὶ κεραννύντες ἐκ τῶν ἐπιτηδευμάτων τὸ ἀνδρ., im Ggstz des θεοείκελος, ein Bild des Menschen, Rep. VI.501b ; τύπωσις Plut. Alex. 72 ; εἴδωλα Dion.Hal. 1.38. Als Schminke gebraucht, ὀφθαλμοὺς ὑπαλειφόμενος ἀνδρεικέλῳ Xen. Oec. 10.5 ; ἀνδρεικέλου χρῶμα ibd. 6. Bei Theaet.Schol. 4 (Plan. 221) Statue.