οῦ (ὁ) [ᾰπ] qui réduit en servitude des hommes libres, LYS. 117, 8 ; AR. Pl. 522, etc. ; joint à βωμολόχους, AR. Th. 818 ; à ἱερόσυλοι et à τοιχωρύχοι, PLAT. Rsp. 344 b, etc. ; ἀ. ἑαυτοῦ, XÉN. Mem. 1, 2, 6, qui aliène sa liberté.

Étym. ἀνδραποδίζω.

οῦ, ὁ, slave-dealer or kidnapper, Ar. Eq. 1030, Pl. 521, Lys. 10.10, etc., cf. Poll. 3.78; coupled with ἱερόσυλοι, τοιχωρύχοι, etc., Pl. R. 344b; metaph, ἀ. ἑαυτοῦ one who sells his own independence, X. Mem. 1.2.6.

ὁ, der zum Sklaven macht (VLL ὁ τὸν ἐλεύθερον καταδουλωσάμενος ἢ τὸν ἀλλότριον οἰκέτην ἀπαγόμενος); οἱ ἀνδ. τῶν οἰκετῶν ἡμᾶς ἀποστεροῦντες Lyc. bei Harp.; ὁ παῖδα ἐξαγαγών, der einen Sklaven stiehlt, um ihn wieder zu verkaufen, Lys. 10.10 ; vgl. B.A. 394 ; neben ἱερόσυλοι Plat. Rep. I.344b ; neben λωποδύται u. βωμολόχοι Ar. Th. 818 (vgl. Pl. 521, 522, Eq. 1025); Dem. 4.47 ; Polyb. u. Sp. – Bei Xen. Mem. 1.2.6 nennt Sokrates ἀνδρ. ἑαυτῶν τοὺς λαμβάνοντας τῆς ὁμιλίας μισθόν.

ἀνδραποδιστής, -οῦ, ὁ
(< ἀνδράποδον, a slave, captured in war)
a slave-dealer, kidnapper: 1Ti.1:10 (see MM, VGT, see word).†
(AS)