ἀνατολικός < GRC < Lemma

Mainpage Search Dictionary Analyzer Documentation

GRC

ἀνατολικός

Bailly

ή, όν, qui concerne la région du Levant, oriental, PLUT. M. 888 a ; JOS. A.J. 20, 9, 7 ; ἡ ἀνατολική, E. BYZ. v° Ἴχναι, l’Orient ; οἱ ἀνατολικοί, HDN 3, 2, 4 ; 3, 4, 5, les Orientaux.

• Cp. -ώτερος, E. BYZ. v° Ἑκατόμπυλος.

Étym. ἀνατολή.

Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »

LSJ

ή, όν, eastern, ἡμισφαίριον Str. 2.3.2; στοά J. AJ 20.9.7, al. ; θάλασσα Epicur. Fr. 346b; Comp., Str. 2.1.27, Marin. Procl. 36; Sup., Marcian. Peripl. 1.6, al. ἀνατολικοί, οἱ, = Orientales, title of a numerus, PFlor. 278V 1 (iii AD). ἀ. χρόνος time occupied in rising, Gem. 7.18, Ptol. Alm. 2.11; ἀ. φάσεις Ptol. Tetr. 99; but ἀ. σελήνη waxing moon, Xenocr. ap. Orib. 2.58.77, Ptol. Tetr. 116.
Subst. ἀνατολικόν, τό, = κλύμενον, of a flower opening at sunrise, Ps.-Dsc. 4.13.

Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)

Pape

aus dem Morgenlande, östlich, Strab. u. a.Sp.

Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)