ἀνα·πέτομαι (f. -πτήσομαι, ao.2 ἀνεπτόμην) s’envoler, ESCHL. Suppl. 782 ; EUR. Med. 440 ; PLAT. Phæd. 109 e, etc. ; ἐς τὸν οὐρανόν, HDT. 4, 132 ; PLAT. Leg. 905 a, au ciel : πρὸς Ὄλυμπον, AR. Av. 1372, vers l’Olympe ; fig. s’élancer, bondir (de joie ou de peur) SOPH. Aj. 693, Ant. 1307.

➳ Ao.2 dor. ἀνεπτόμαν [μᾱ] SOPH. Aj. 693. Ao.2 pass. dor. au sens moy. ἀνέπταν [τᾱ] SOPH. Ant. 1307, d’où opt. poét. ἀμπταίην, EUR. Ion 796 ; part. fém. poét. ἀμπτᾶσα, ESCHL. Suppl. 782. Ao. moy. part. poét. ἀμπτάμενος, EUR. Andr. 1219.

poet. ἀμπέταμαι IG 14.1934f, late ἀναπετάομαι v.l. in Gp. 2.5.12; fut. -πτήσομαι ; aor. ἀνεπτόμην or ἀνεπτάμην, in Trag. also ἀνέπτην, 3 pl. ἀνέπτησαν Ant.Lib. 14.4: — fly up, fly away, ἢν… ἀναπτῆσθε ἐς τὸν οὐρανόν Hdt. 4.132, cf. 5.55; οἰχήσονται ἀναπτόμενοι Antipho Fr. 58; αἰθερία δ’ ἀνέπτα E. Med. 440; ἀν’ ὑγρὸν ἀμπταίην αἰθέρα Id. Ion 796; ἀναπέτομαι δὴ πρὸς Ὄλυμπον Anacr. 24 = Ar. Av. 1372, cf. 35, Lys. 774; εἰ… πτηνὸς γενόμενος ἀνάπτοιτο Pl. Phd. 109e; εἰς τὸν οὐρανὸν ἀναπτήσῃ Id. Lg. 905a, cf. Aeschin. 3.209; hurry off, Luc. Alex. 30; metaph, ἀμπτάμενα φροῦδα πάντα κεῖται E. Andr. 1219. metaph, to be on the wing, περιχαρὴς δ’ ἀνεπτάμαν S. Aj. 693; ἀνέπταν φόβῳ Id. Ant. 1307. — Cf. ἀνίπταμαι.

= ἀνίπταμαι, auffliegen, Her. und Folgde ; übertr., von heftigen Gemütsbewegungen, ἀνεπτόμαν Soph. Aj. 678 ; ἀνέπταν φόβῳ Ant. 1292 ; ἀναπτῆσθε. conj. aor., Her. 4.132 ; ἀναπτῶνται Ar. Lys. 774 ; εἰς τὸν οὐρανὸν ἀναπτήσει (2. pers. fut.; ἀναπτήσομαι Aesch. 3.209), Plat. Legg. X.905a, du wirst hinausfliegen ; ἀναπτέσθαι Phaed. 109e.