(μιμνήσκω), Jemanden an etwas erinnern, ταῦτά μ' ἀνέμνησας καὶ ἔειπες Od. 3.211 ; ebenso Her. 6.140 ; τὸν ἀμμνάσει Pind. P. 4.54 ; ἐγὼ ἀγνῶτ' ἀναμνήσω νιν Soph. O.R. 1133 ; auch in Prosa, ὑμᾶς τὰ γενόμενα Andoc. 1.31 ; Xen. An. 3.2.11 ; u. dah. pass., ἀναμνησθεὶς τὰς προαιρέσεις Isocr. 1.9 ; med., τοὺς βίους Aesch. 1.195. Gew. τινά τινος, Eur. Alc. 1045 ; Γοργίου με ὁ λόγος ἀν. Plat. Symp. 198c ; mit dem acc. bei pronom., doch auch ὧν ἱμᾶς ἀν., Menex. 246a ; od. wenn keine Person dabeisteht, τὰ τοῦ πατρὸς ἐπιτηδεύματα 249a ; Ath. XV.693c. – Pass., sich erinnern, τινός, Her. 2.151 ; Thuc. 2.54 u. folgde ; selten τί, περί τι, Plat. Rep. I.329a ; auch mit folgdm ὅτι, Thuc. 2.89 ; und partic., ἀετὸν ἀνεμιμνήσκετο ἑαυτῷ δεξιὸν φθεγγόμενον Xen. An. 5.9.23 ; ὡς ἀναμνησθῶ πιών Eur. Cycl. 152.

ἀνα-μιμνήσκω
[in LXX for זָכַר hi. ;]
to remind, call to one's remembrance: with accusative of thing(s), 1Co.4:17; with inf., 2Ti.1:6. Pass., to remember, call to mind: Mrk.11:21 14:72, 2Co.7:15, Heb.10:32.†
(AS)