ou ἀναιδεία, ας (ἡ) :
      1 impudence, SOPH. El. 607 ; EUR. Med. 472, etc. ; PLAT. Phædr. 254 d, etc. ; ἡ Ἀναίδεια, l’Impudence personnifiée, p. opp. à Αἰδώς, XÉN. Conv. 8, 35 ;
      2 manque de pitié, ressentiment implacable : ἀναιδείας λίθος, ATT. la pierre de l’implacable, càd. la pierre ou degré où se tenait l’accusateur, p. opp. à celle où se tenait l’accusé, cf. PAUS. 1, 28, 5 ; v. Weil EUR. I.T. 962 ; t. de droit att. refus de transiger, ORAT.

➳ Épq. et ion. -είη, IL. 1, 149 ; OD. 22, 424 ; dat. pl. poét. -είῃφι, HÉS. O. 357.

Étym. ἀναιδής.

Ep. and Ion. ἀναιδείη ; Att. also ἀναιδεία Ar. Fr. 226, poet. ἀναιδία Hdn. Gr. 2.453: — shamelessness, ἀναιδείην ἐπιειμένε Il. 1.149; ἀναιδείης ἐπιβῆναι Od. 22.424; ἡ γαστὴρ φρένας παρήγαγεν εἰς ἀναιδείην Archil. 78; ἀναιδείῃ διαχρεώμενοι Hdt. 7.210, cf. 6.129; ἀναιδείας πλέα S. El. 607; μετ’ ἀναιδείας, = ἀναιδῶς, Pl. Phdr. 254d; εἰς τοῦθ’ ἧκεν ἀναιδείας D. 18.22. in the Areopagus, λίθος ἀναιδείας was the stone of unforgivingness, on which stood an accuser who demanded the full penalty of the law against one accused of homicide (v. αἰδέομαι ΙΙ. 3), Paus. 1.28.5; cf. ὕβρις.

ἡ, ep. ἀναιδείη, Ar. Daedal. frg. 29 auch ἀναιδεία, Schamlosigkeit, Unverschämtheit, Frechheit ; Hom., ἀναιδείην ἐπιειμένος, angetan mit Frechheit, Il. 1.149, 9.372 ; ἀναιδείης ἐπιβῆναι, sich der Frechheit ergeben, Od. 22.424 ; in Prosa, μετ' ἀναιδείας, unverschämt, Plat. Phaedr. 254d ; neben ἀναισχυντία u. θρασύτης Dem. 24.29.

ἀναιδία (Rec. -εία, as in cl.), -ας, ἡ
(< αἰδώς), [in LXX: Sir.25:22 * ;]
shamelessness, importunity: Luk.11:8 (for exx. from π., see MM, VGT, see word).†
(AS)