ἀν·αΐσσω [ᾱϊ] p. contr. ἀνᾴσσω, att. ἀνᾴττω (f. -αΐξω, ao. ἀνῇξα) s’élancer, IL. 3, 216 ; 4, 114, etc. ; EUR. Hel. 1600 ; ἀν. ἅρμα, IL. 24, 440, s’élancer sur un char ; en parl. de choses, d’une source qui jaillit, IL. 22, 148 ; d’une maladie qui éclate, HPC. Progn. 43 ; βωμὸς ἀνᾴσσων, PD. O. 13, 103, autel qui s’élève ; avec l’inf. commencer vivement à, etc. OPP. C. 1, 107 ; rar. en prose, HPC. l. c. ; XÉN. Cyn. 6, 17 ; PLUT. Mar. 19.

➳ Prés. non contr. ἀναΐσσεν, HPC. 538, 34, etc. ; part. ἀναΐσσοντες, HPC. 125 d ; ἀναΐσσουσαι, HPC. 167 b ; ἀναΐσσοντας, HPC. 301, 30. Ao. ind. 3 pl. ἀνήϊξαν, OD. 18, 40 ; opt. 3 sg. ἀναΐξειεν, IL. 3, 216 ; 3 pl. ἀναΐξειαν, IL. 4, 114 ; part. ἀναΐξας, OD. 13, 197, etc. ; ἀναΐξασα, A.RH. 4, 842. — Formes contractes : prés. ind. ἀνᾴσσω, EUR. Rhes. 792 ; part. ἀνᾴσσων, PD. l. c. ; ESCHL. Ag. 77. Ao. 3 sg. ἀνῇξε, EUR. Bacch. 1460 ; 3 pl. ἀνῇξαν, EUR. Bacch. 693.

Étym. ἀνά, ἀΐσσω.

Att. contr. ἀνᾴσσω, used also by Pi. : — start up, μὴ πρὶν ἀναΐξειαν Ἀρήϊοι υἷες Ἀχαιῶν Il. 4.114; ὅτε δὴ… ἀναΐξειεν Ὀδυσσεύς whenever he rose to speak, 3.216; of a spring, gush forth, 22.148; so in later Poets, μυελὸς στέρνων ἐντὸς ἀνᾴσσων springing fresh within the breast, A. Ag. 77 cj. Herm., cf. Pers. 96 cj. Brunck; ὀρθοὶ ἀνῇξαν πάντες E. Hel. 1600; βωμὸς ἀνᾴσσων an altar rising up, Pi. O. 13.107. — Rare in Prose, ἀναΐσσει νόσημα Hp. Prog. 19; ἀνᾴξας, of a hare, X. Cyn. 6.17. c. acc., ἀναΐξας… ἅρμα καὶ ἵππους having leapt upon it, Il. 24.440. Act., cause to start up, ἀνήϊξεν δὲ φέβεσθαι Opp. C. 1.107.

att. ἀνᾴττω, auch ohne ι subscr., auf, in die Höhe fahren, sich rasch erheben, πηγαὶ ἀν., sprudeln auf, Il. 22.148 ; Aesch. Ag. 77 ; auch mit dem acc., ἅρμα, auf den Wagen springen, Il. 24.440 ; πήδημα τόδ' εὐπετῶς Aesch. Pers. 96, nach Emperius' emend.; λαὸς ἐς ἔριν λόγων Eur. Phoen. 1169, der auch ἀνῇξαν ὀρθοί, Hel. 1616, Bacch. 692, gerade aufspringen, sagt. – Mit dem inf., etwas beginnen, Opp. C. 1.107. φέβεσθαι. Selten in Prosa, wie Xen. Cyn. 6.17 ; Plut. Mar. 19.