ἀν·ήκοος, ος, ον :
   I act. :
      1 qui n’entend pas, sourd, ARSTT. Probl. 11, 41 ; MOSCH. 3, 110, etc. ; ἀν. τινος, XÉN. Mem. 2, 1, 31, qui n’entend pas qqe ch. ; εἰς ἀνήκοον τῶν ἄλλων, HLD. de façon que les autres n’entendent pas ;
      2 qui n’a pas entendu parler de, ignorant de, XÉN. Mem. 4, 7, 5 ; ESCHN. 19, 41, etc. ; avec un acc. ἀν. ἔνια γεγενημένα, PLAT. 2 Alc. 141 d, qui ne sait pas que certaines choses ont eu lieu ;
      3 qui n’écoute pas, indocile : τὸ ἀν. DH. 6, 35, l’indocilité ;
   II pass. non entendu, non exaucé, ALCIPHR. 3, 35.

➳ Dor. ἀνακ- [ᾱκ] MOSCH. l. c.

Étym. ἀν-, ἀκούω.

ον, without hearing, Arist. Pr. 903b38; of the dead, Mosch. 3.103; πέτραι Lyc. 1451. c. gen., not hearing a thing, never having heard or learnt it, Pl. Phdr. 261b, X. Mem. 2.1.31; hence, ignorant of it, παιδείας Aeschin. 1.141; with no ear for, τῶν Διονυσίου ῥυθμῶν Philostr. VS 1.22.3; not attending the lectures of…, c. gen., ib. 2.2. Adv. ἀνηκόως, ἔχειν ἀστρολογίας Plu. 2.145c; ἔς τι Paus. 10.17.13. c. acc. rei, ἀνήκοος εἶναι ἔνια γεγενημένα (where ἀ. εἶναι = ἀγνοεῖν) Pl. Alc. 2.141d. abs., σκαιὸς καὶ ἀ.
ignorant, untaught, D. 19.312, cf. Sallust. 5.
not willing to hear, not listening, Call. Del. 116; τὸ ἀ.
disobedience, D.H. 6.35.
unheard, Philostr. Her. 12.3; without result, ἀ. τέθυται Alciphr. 3.35.

(ἀκοή),
1) nicht hörend, τινός, z.B. ἐπαίνου, λοιδορίας, Xen. Mem. 2.1.31 Hier. 1.14 ; auch mit folgdm partic., ἔνια γεγενημένα, Plat. Alc. II, 841d ; Sp.; umgekehrt, εἰς ἀνήκοον τῶν ἄλλων, daß es die übrigen nicht hören können, Heliod.
2) der nichts gehört, gelernt hat, παιδείας, Aesch. 1.141 ; vgl. Xen. Mem. 4.7.5. Ebenso ἀνηκόως ἔχω τινός, Plut. – τὸ ἀνήκοον, der Ungehorsam, Dion.Hal. 6.35.

1. without hearing , of the dead, (Moschus Bucolicus)
2. with genitive not hearing a thing, never having heard it, ignorant of it, (Xenophon Historicus), etc.:—;absolute, σκαιὸς καὶ ἀν. ignorant , (Demosthenes Orator) (ML)