ορος (ὁ) [ᾰ]
      1 qui vient au secours de, défenseur, IL. 14, 449, OD. 2, 326 ;
      2 vengeur, EUR. Or. 1588.

Étym. ἀμύνω.

ορος, ὁ, poet. word, defender, helper, Il. 13.384 (as v.l.), Od. 2.326, etc.
repeller, δυσφροσυνάων Simon. 86.
avenger, πατρός E. Or. 1588.

ορος, ὁ, Helfer, Hom. siebenmal, als Prädicatsnomen Il. 13.384, 14.449, 15.540 ἦλθεν ἀμύντωρ Versende ; Versende auch 15.610 αὐτὸς γάρ οἱ ἀπ' αἰθέρος ἦεν ἀμύντωρ Ζεύς ; an derselben Stelle des Verses Od. 2.326 τινὰς ἄξει ἀμύντορας u. 16.256, 261 τινὰ (τινὰ ἄλλον) ἀμύντορα μερμηρίξαι (μερμηρίξω), einen Helfer ersinnen ; – Rächer, πατρός, Eur. Or. 1588 ; sp.D.