ος, ον, sujet à contestation, XÉN. Hell. 3, 5, 3 ; PLAT. Conv. 175 e, etc. ; DÉM. 702, 21, etc. ; ἀμφισϐητήσιμόν ἐστι πότερον, ARSTT. Metaph. 2, 2, 10, c’est un point douteux de savoir laquelle des deux choses, etc. ; τὰ ἀμφισϐητήσιμα, ISOCR. 28 b ; ARSTT. Rhet. 1, 6, les choses contestables ; ἐν ἀμφισϐητησίμῳ ἐστί, DÉM. 274, 5, (la chose) est contestable, etc.

Étym. ἀμφισϐητέω.

ον, disputable, Antipho 3.1.1, etc. ; χώρα ἀ.
debatable ground, X. HG 3.5.3, D. 7.43, Hell. Oxy. 13.3, Theopomp. ap. Phot. p. 104 R. ; τὰ ἀ.
disputed property, Pl. Lg. 954c; ἀ. ἀγαθά Arist. Rh. 1362b29; doubtful, Pl. Smp. 175e; ἀ. ἐστι πότερον… Arist. Metaph. 996b27; οὐκέτ’ ἐν ἀμφισβητησίμῳ τὰ πράγματα ἦν D. 18.139.

ον, streitig, zweifelhaft, oft bei Att.; χώρα Xen. Hell. 3.5.3 ; ἀμφισβητήσιμον ὑμῖν τὴν χώραν κατεσκεύακεν Dem. 7.43 ; τὰ ἀμφ. ἐᾶν, sich nicht um das Zweifelhafte kümmern, Isae. 1.25 ; τοῦ πράγματος οὐκέτ' ὄντος ἀμφισβητησίμου Dem. 24.9, da die Sache ausgemacht ist ; τὰ πράγματα ἐν ἀμφισβητησίμῳ ἦν Dem.; τῆς μάχης ἀμφισβητησίμου γενομένης, unentschieden, Plat. Menex. 242b ; u. A.