ἀμφι·ϐαίνω (f. -ϐήσομαι, ao.2 ἀμφέϐην, pf. ἀμφιϐέϐηκα) :
   I au propre, marcher autour de, d’où :
      1 faire le tour de : ἠέλιος μέσον οὐρανὸν ἀμφιϐεϐήκει, IL. 8, 68, le soleil avait parcouru la moitié du ciel ; cf. IL. 16, 777, etc. ; OD. 4, 400, etc. ;
      2 entourer : νεφέλη σκόπελον ἀμφιϐέϐηκε, OD. 12, 74, un nuage enveloppe le rocher ; avec le dat. Τρώων νέφος ἀμφιϐέϐηκε νηυσίν, IL. 16, 66, un nuage enveloppa les navires des Troyens ;
   II fig. :
      1 entourer pour protéger, d’où protéger : Χρύσην, IL. 1, 37 ; πόλιν, ESCHL. Sept. 175, Khrysès, la cité, etc. ; cf. OD. 9, 198, etc. ;
      2 entourer pour attaquer, presser, assiéger ; p. ext. envahir : μάλα πού μιν ἄχος φρένας ἀμφιϐέϐηκεν, OD. 8, 541, la douleur a envahi son âme ; ἀμφιϐαίνει μοι τὸ θράσος, EUR. Suppl. 609, la confiance pénètre en moi ; cf. IL. 6, 355 ; OD. 8, 541 ; EUR. Ph. 1406, etc.

➳ Pl.q.pf. 3 sg. poét. ἀμφιϐεϐήκει, IL. 8, 68.

fut. -βήσομαι, etc. : — go about or around, ἠέλιος μέσον οὐρανὸν ἀμφιβεβήκει sun in his course had reached mid-heaven, Il. 8.68.
bestride, ἀμφ’ ἑνὶ δούρατι βαῖνε he bestrode a beam, Od. 5.371, ἵππον ἀ. Call. Del. 113; ἀ. θηλείαις, of a cock, Babr. 5.8; esp., bestride a fallen friend, so as to protect him, ἀμφὶ κασιγνήτῳ βεβαώς Il. 14.477; hence, of tutelary deities, guard, protect, Χρύσην ἀμφιβέβηκας ib. 1.37; δαίμονες ἀμφιβάντες πόλιν A. Th. 175; — so, of a wild beast, guard its young, Opp. C. 3.218; or its prey, X Cyn. 10.13.
surround, encompass, c. acc., νεφέλη σκόπελον ἀμφιβέβηκε Od. 12.74; σὲ πόνος φρένας ἀμφιβέβηκεν Il. 6.355, cf. Od. 8.541; ταραγμὸν ἀμφιβάντ’ εἶχον μάχης E. Ph. 1406; ὦ μοῖρα… οἵα με… ἀμφιβᾶσ’ ἔχεις Id. Andr. 1082; c. dat., Τρώων νέφος ἀμφιβέβηκε νηυσίν Il. 16.66; ἀ. ἀμφί τι, of a slit bandage which embraces a tender part without pressing on it, Hp. Art. 33. metaph, τόδε μοι θράσος ἀμφιβαίνει E. Supp. 609; ἀμφιβᾶσα φλὸξ οἴνου, metaph from flame spreading round a vessel on the fire, Alc. 758.

(βαίνω), umschreiten, eigentlich über etwas treten, stehen, sitzen, so daß man es zwischen seinen Beinen hat, Hom. Od. 5.371 Ὀδυσσεὺς ἀμφ' ἑνὶ δούρατι βαῖνε κέληθ' ὡς ἵππον ἐλαύνων, er saß rittlings auf einem Balken ; in den meisten Fällen ist es = περιβαίνειν, vgl. ἀμφί ; so Od. 12.74 νεφέλη δέ μιν (σκόπελον) ἀμφιβέβηκεν, umgibt ihn ; Il. 16.66 Τρώων νέφος ἀμφιβέβηκεν νηυσίν, Od. 8.541 μὶν ἄχος φρένας ἀμφιβέβηκεν, Il. 6.355 σὲ πόνος φρένας ἀμφιβέβηκεν ; – Od. 4.400 ἶμος δ' ἠέλιος μέσον οὐρανὸν ἀμφιβεβήκῃ (v.l. Scholl.), conj. conditional., ἄν fehlt Homerisch, dann wann die Sonne mitten am Himmel steht, ἀμφιβεβήκῃ Präsens, μέσον Prädicatsnomen, eigentl. »wann die Sonne den Himmel in der Mitte umschreitet«, d.h. wenn sie auf ihrer Umschreitung des Himmels (περίβασις) in die Mitte gekommen ist ; Il. 16.777 ὄφρα μὲν ἠέλιος μέσον οὐρανὸν ἀμφιβεβήκει, τόφρα μάλ' ἀμφοτέρων βέλε' ἥπτετο, so lange –, Dauer, ἀμφ. Impft ; Il. 8.68 ἦμος δ' ἠέλιος μέσον οὐρανὸν ἀμφιβεβήκει, v.l. Scholl. Didym. ἀμφιβεβήκειν, ohne Zweifel Aristarchisch ; – Il. 17.4 ἀμφὶ δ' ἄρ' αὐτῷ βαῖν' ὥς τις περὶ πόρτακι μήτηρ – · ἃς περὶ Πατρόκλῳ βαῖνε ξανθὸς Μενέλαος, trat zu seinem Schutze hin, impft. βαῖνε Homerisch für den aor.; 17.359 ἀλλὰ μάλ' ἀμφ' αὐτῷ βεβάμεν, Präsens, zu seinem Schutze dazustehn ; 14.477 ἀμφὶ κασιγνήτῳ βεβαώς ; 5.299 ἀμφὶ δ' ἄρ' αὐτῷ βαῖνε λέων ἃς ἀλκὶ πεποιθώς, aor., trat hin ; 1.37, 451 κλῦθί μευ, ἀργυρότοξ΄, ὃς Χρύσην ἀμφιβέβηκας Κίλλαν τε ζαθέην, der du unter deinen Schutz genommen hast, perf.; Od. 9.198 Ἀπόλλωνος ὃς Ἴσμαρον ἀμφιβεβήκει ; das Bild ist von der Art entlehnt, auf welche vierfüßige Tiere ihre Jungen verteidigen ; ἀμφιβαίνειν ist dabei = περιβαίνειν ; s. Aristonic. Scholl. Il. 1.37, 5.299, 14.477, 17.4, 5.21, 8.331, 13.420, 17.80, vgl. Apoll. Lex.Hom. 27.19. – Aesch. δαίμονες ἀμφιβάντες πόλιν Spt. 138, was Opp. nachahmt, C. 3.218 ; ἑὸν πάϊν ἀμφιβεβῶσα, vom Hahne, θηλείας, Batr. 5.8 ; – Eur. ἀμφιβᾶσα φλὸξ οἴνου Alc. 761 ; ὦ μοῖρα, οἵα με τὸν δύστηνον ἀμφιβᾶσ' ἔχεις Andr. 1083 ; θάρσος μοι ἀμφιβαίνει Suppl. 629, Mut wandelt mich an ; – Xen. Cyn. 10.13 herumgehen.