ἀμφί·δυμος, ος, ον [ῠ]
      1 double, OD. 4, 847 ; A.RH. 1, 940 ; OPP. H. 1, 179 ;
      2 de double nature, OPP. C. 3, 483.

Étym. ἀ. -δυμος, cf. δίδυμος.

ον, two-fold, double, λιμένες ἀ. Od. 4.847; ἀκταί A.R. 1.940; πλάστιγγες Oppian. H. 2.179; ἰσθμός Str. 6.1.5; of double nature, Opp. C. 3.483; with two barbs, ἄκοντες 1.92. (The termin. -δυμος recurs in δίδυμος, τρίδυμος.)

(δύομαι), von beiden Seiten zugänglich, Hom. einmal, Od. 4.847 λιμένες δ' ἔνι ναύλοχοι αὐτῇ ἀμφίδυμοι, Plur. Homerisch für den Sing.; – ἀκταί Ap.Rh. 1.940 ; Opp. Cyn. 3.483, der Strauß γένεθλον ἀμφίδυμον – μετὰ στρουθοῖο κάμηλος, ein Doppelgeschlecht ; öfter bei sp.D. für zweifach, zwei.