ἀμφ·ήκης, ης, ες :
      1 à double tranchant (epée, glaive, etc.) IL. 10, 256 ; OD. 16, 80, etc. ; ESCHL. Pr. 692, etc. ; SOPH. Aj. 286, etc. ; EUR. El. 688 ; fig. en parl. de la langue, AR. Nub. 1160 ;
      2 fig. ambigu, équivoque (oracle) LUC. J. tr. 43.

➳ Dor. ἀμφάκης [ᾱ] ESCHL. l. c. ; POÈT. (ATH. 116 a).

Étym. ἀ. ἀκή.

ες, (ἀκή¹) two-edged, φάσγανον, ξίφος, Il. 10.256, Od. 16.80, B. 10.87, etc. ; κέντρον, δόρυ, A. Pr. 692 (lyr.), Ag. 1149; ἔγχος, γένυς, S. Aj. 286, El. 485; of lightning, forked, πυρὸς ἀ. βόστρυχος A. Pr. 1044; κεραυνός Cleanth. 1.10. metaph, ἀ. γλῶττα tongue that will cut both ways, i.e. maintain either right or wrong, Ar. Nu. 1160 (parod.); of an oracle, ambiguous, ἀ. καὶ διπρόσωπος Luc. JTr. 43.

ες (ἀκή), zweischneidig, Hom. viermal, nur in der Form ἄμφηκες, φάσγανον Il. 10.256, ξίφος 21.118, Od. 16.80, 21.341 ; – Aesch. κέντρον Prom. 694 ; πυρὸς βόστρυχος, vom Blitze, 1046 ; δόρυ Ag. 1120 ; Soph. ἔγχος, vom Schwerte, Aj. 275 ; γένυς El. 476 ; Eur. ξίφος El. 688 ; Ar. γλῶττα Nub. 1144 ; Luc. Iup. trag. 43 χρησμός, zweideutig.