ή, όν [ᾰ] qui est ou se fait en échange ou en retour de, gén. SOPH. Ant. 1067 ; οἱ ἀ. IL. 13, 793, combattants qui en remplacent d’autres.

Étym. ἀμείϐω.

ὁ, one who exchanges, ἀμοιβοί soldiers that relieve others, Il. 13.793. Adj. in requital or exchange for, νέκυν νεκρῶν ἀ. ἀντιδούς S. Ant. 1067; ἀ. ἑῆς θρέψε διδασκαλίης AP 7.341 (Procl.).
alternating, κληῗδες, of Day and Night, Parm. 1.14.

abwechselnd, ablösend, Hom. einmal, Il. 13.793 οἵ ῥ' ἐξ Ἀσκανίης ἶλθον ἀμοιβοὶ ἠοῖ τῇ προτέρῃ, als Ablösung, Scholl. Aristonic. ἡ διπλῆ, ὅτι ἀμοιβοὶ οἱ διαδεξάμενοι τοὺς ἔμπροσθεν παραγενομένους ἐπικούρους, ἤτοι οἱ ἐξ ἀμοιβῆς καὶ ἐναλλάξεως παραγεγονότες συμμαχῆσαι τοῖς Τρωσὶν ἀντὶ τῶν πρότερον συνεργούντων αὐτοῖς πολιτῶν· διὰ γὰρ τὸ ἐπὶ δέκα ἔτη τὸν πόλεμον ἀνύεσθαι οἱ πρῶτοι, κεκμηκότες κατὰ μάχην, ἰσαρίθμων αὐτοῖς ἄλλων ἀποστελλομένων ἀπεπέμποντο, ὡς εἰκός ; vgl. Apoll. Lex.Hom. 27.28 ; – Soph. νέκυν νεκρῶν ἀμοιβὸν ἀντιδούς Ant. 1054, als Ersatz gebend ; διδασκαλίης ἀμ. Nachfolger, d.i. Anhänger der Lehre, Procl. 6 (VII.341).