α, ον :
      1 de nature divine, HH. Merc. 230 ;
      2 qui concerne les immortels, immortel, divin, IL. 1, 529, etc. ; HH. 27, 18 ; HÉS. Th. 69, etc. ;
      3 procuré par les immortels, immortel, divin, en parl. de la nuit, du sommeil, etc. considérés comme présents des dieux, IL. 2, 19, 57, etc. ; HÉS. O. 728, etc. ;
      4 p. ext. divinement beau ou bon, OD. 18, 193 ; EUR. Med. 983, etc.

➳ Fém. -ιος, EUR. l. c. Fém. ion. -ίη, IL. 8, 434 ; HÉS. Th. 69. Mot épq. et lyr. ; rare chez les Trag. et les Com. ; inus. en prose.

Étym. ἄμϐροτος.

α, ον, also ος, ον E. Med. 983 (lyr.): — immortal, divine, rarely of persons, νύμφη h.Merc. 230; — in Ep., epith. of everything belonging to gods, as hair, Il. 1.529, etc. ; robes, sandals, etc., 5.338, 21.507, 24.341, al. ; anointing oil, 14.172, 23.187; voice and song, h.Hom. 27.18, Hes. Th. 69; fodder and mangers of horses, Il. 5.369 8.434; of night and sleep, as divine gifts, Od. 4.429, etc. ; ὕδωρ Hom. Epigr. 1.4; κρῆναι E. Hipp. 748; — of things divinely excellent or beautiful, κάλλος Od. 18.193; of verses, Pi. P. 4.299; Ἀφροδίτας ἀ. φιλοτάτων Id. N. 8.1.

α, ον (adjekt. zu ἄμβροτος, entst. aus *ἀμβρότ-ιος), den Unsterblichen (ἀμβρότοις) gehörig, unsterblich, ambrosisch ; ἀμβρ. ἑανός der Hera Il. 14.178, der Artemis 21.507, πέπλος der Aphrodite 5.338, τέδιλα des Hermes Il. 24.341, Od. 5.45, der Athene Od. 1.97, χαῖται des Zeus Il. 1.529, πλόκαμοι der Hera 14.177, ἀμβρ. εἶδαρ fressen die Pferde des Poseidon 13.35, des Ares 5.369, ἐπ' ἀμβροσίῃσι κάπῃσιν stehen die Pferde der Hera 8.434 ; Hera salbt sich 14.172 λίπ' ἐλαίῳ ἀμβροσίῳ ἑδανῷ, τό ῥά οἱ τεθυωμένον ἦεν ; 23.187 vom Hektor κύνας μὲν ἄλαλκε Ἀφροδίτη, ῥοδόεντι δὲ χρῖεν ἐλαίῳ ἀμβροσίῳ ; Od. 18.193 schmückt Athene die Penelope, κάλλεϊ μέν οἱ πρῶτα προσώπατα καλὰ κάθηρεν ἀμβροσίῳ, οἵῳ περ ἐϋστέφανος Κυθέρεια χρίεται ; Scholl. Aristonic. Il. 14.172 ἡ διπλῆ, ὅτι μύρον μὲν οὐκ ὀνομάζει, τεθυμιαμένον δὲ ἔλαιον τὸ μύρον λέγει, ὥστε εἰδέναι μὲν τὴν χρῆσιν, τὸ δὲ ὄνομα μή. λέγει δέ που καὶ »ῥοδόεντι δὲ χρῖεν ἐλαίῳ« (23, 186) καὶ »κάλλεϊ μέν οἱ πρῶτα« (Od. 18.192) μύρου τι γένος ὀνοματοποιήσας ; ders. 23.186 ῥοδόεντι δὲ χρῖεν ἐλαίῳ : ἡ διπλῆ, ὅτι μύρου τὴν μὲν ὀνομασίαν ἀγνοεῖ, τὴν δὲ σκευασίαν οἶδεν· τὸ γὰρ ῥόδινον οὕτως νῦν εἶπεν ἔλαιον ῥοδόεν ; Scholl. Od. 18.192 κάλλεϊ : νῦν τὰ μύρα ; – ἀμβροσίη νύξ Il. 2.57, 10.41, 142, 18.268, 24.363, Od. 4.429, 574, 7.283, 9.404, 15.8, vgl. ἄβροτος ; – ἀμβρόσιος ὕπνος Il. 2.19 ; – Eur. hat ἀμβρόσιος statt des fem. Med. 983 ἀμβρόσιος αὐγά ; h. Merc. 230 heißt Maja νύμφη ἀμβροσίη ; ἀμβροσίη μολπή, der Gesang der Musen, Hes. Th. 67 ; ἀμβροσίη ὄψ H.h. 27.18 ; ἀμβρόσια ἔπεα Pind. P. 4.299 ; Ἀφροδίτας φιλότατες ἀμβρόσιαι N. 8.1. Bei Sp. = groß u. schön.