ἀ·μαιμάκετος, η, ον [μᾰ]
      1 invincible, irrésistible, d’où redoutable, en parl. de la Chimère, IL. 6, 179, etc. ; du feu, SOPH. O.R. 177 ; de la mer, PD. P. 1, 14, etc. ; des Furies, SOPH. O.C. 127, etc. ;
      2 p. suite, fort, solide, en parl. d’un mât de navire, OD. 14, 311.

Étym. ἀ, μαιμάσσω.

η, ον, also ος, ον Hes. Sc. 207: — irresistible, old Ep. word, also in Lyr. and Trag. (lyr.); of Chimaera, Il. 6.179, 16.329; of fire vomited by her, Hes. Th. 319; of fire generally, S. OT 177; θάλασσα, πόντος, Hes. Sc. 207, Pi. P. 1.14; of ship΄s mast, proof against any strain, Od. 14.311; of the trident, Pi. I. 8 (7).37; ἀ. μένος, κινηθμός, P. 3.33, 4.208; νεῖκος stubborn, B. 10.64; of the Furies, S. OC 127; ἀ. βυθοῖς in unfathomable depths, IG 3.900. [Usu. derived fr. ἀ- intens., μαιμάω, i.e.
furious; but apptly. connected with ἄμαχος by Poets.]

η, ον, sehr lang ; das erste α ist intens. (oder euphon.), μαι ist eine nicht ungewöhnliche Art von Reduplication, μάκετος verhält sich zu μακρός, μῆκος, wie πάχετος Od. 8.187, 23.191 zu παχύς, πάχος, πῆχυς ; vgl. περιμήκετος Il. 14.287, Od. 6.103 ; Hom. dreimal, Od. 14.311 ἱστὸν ἀμαιμάκετον νηός, Il. 6.179, 16.329 Χίμαιραν ἀμαιμακέτην ; nämlich der Leib des Ungetüms ist wirklich sehr lang, 6.181 πρόσθε λέων, ὄπιθεν δὲ δράκων, μέσση δὲ χίμαιρα ; Homer setzt hinzu δεινὸν ἀποπνείουσα πυρὸς μένος αἰθομένοιο ; dies mißverstand Hes., als sei es Erklärung des ἀμαιμακέτην, u. sagt deshalb Th. 319 Χίμαιραν ἔτικτε, πνέουσαν ἀμαιμάκετον πῦρ ; sodann bezeichnete man durch das Wort alles Große, Furchtbare, Gewaltige ; man stellte eine Etymologie = ἄμαχος auf, unbezwinglich ; Pind. πόντος P. 1.14 (vgl. βύθοι Anth. App. 234); τριόδους I. 7.35 ; μένος P. 3.33 ; κινηθμὸς πετρᾶν P. 4.308 ; Soph. πῦρ O.R. 177 ch., die Eumeniden O.C. 127 ch.; βασιλῆες Orph. Arg. 518 ; κρᾶς ταύρου Antip.Sid. 115 (VI.18); öfter sp. Ep.; θήρ Theocr. 25.258.