ατος (τὸ) [ᾰᾰρ]
      1 éclair, vif éclat (des yeux, A.RH. 3, 288 ; des lèvres, THCR. Idyl. 23, 7, etc.) ; fig. ANTH. 7, 343 ;
      2 mouvement vif et gracieux, HÉS. fr. 225 Göttling.

Étym. ἀμαρύσσω.

Aeol. ἀμάρυχμα, ατος, τό, sparkle, twinkle, ἀ. λάμπρον προσώπω flashing, radiant glance, Sappho Supp. 5.18, cf. A.R. 3.288; of changing colour, and light, AP 5.258 (Paul. Sil.); διδύμης ἀ. χροιῆς, of gems, Tryph. 71, etc. ; of any quick, light motion, Χαρίτων ἀμαρύγματ’ ἔχουσα with the flashing steps of Graces, Hes. Fr. 21, 94; of wrestling, ἀ. πάλας B. 8.36; ἀ. χείλεος quivering of the lip, Theoc. 23.7; metaph, τῶν πισύρων ἀρετῶν ἀμαρύγματα AP 7.343.

τό, leichte, anmutige Bewegung, χαρίτων Hes. frg. 160 ; vielleicht auch von dem Glanz der Augen, wie ἡλίου Ap.Rh. 4.847 ; ἀμαρύγματα βάλλειν ἐπί τινα 3.288 ; χείλεος, Zucken der Lippe, Theocr. 23.7. Uebertr., ἀρετῶν ἀμαρύγματα φέρειν Ep.adesp. 690 (VII.343).