οῦ (ὁ) :
      1 industrieux, laborieux, entreprenant, OD. 1, 349 ; 6, 8 ; 13, 261 ; HH. Ap. 458 ; HÉS. Th. 511 ; p. suite, opulent, ESCHL. Sept. 770 ;
      2 sorte de poisson de mer, EPICH. (ATH. 281 f) ; fig. en parl. d’un débauché, SOPHR. (ATH. 281 f).

Étym. litt. « qui se nourrit de pain », de ἄλφι, ἔδω.

οῦ, ὁ, Hom. only in Od., in phrase ἀνέρες ἀλφησταί, lit.
earners (< ἀλφάνω), i.e.
enterprising men, Od. 1.349, cf. Hes. Op. 82; esp. of traders or seafarers, Od. 13.261, h.Ap. 458; ἑκὰς ἀνδρῶν ἀλφηστάων, of the Phaeacians, Od. 6.8. — Ep. word, twice in Trag. (lyr.), A. Th. 770, S. Ph. 709. kind of fish that went in pairs, Labrus cinaedus, Epich. 44, Numen. ap. Ath. 7.320e; metaph, of lewd men, Sophr. 63.

οῦ, ὁ, Bdtg nicht sicher, verw. mit ἀλφάνω, wahrscheinl. = betriebsam ; Hom. dreimal, Od. 6.8 εἷσεν δὲ Σχερίῃ, ἑκὰς ἀνδρῶν ἀλφηστάων ; 13.261 ὃς ἐν Κρήτῃ εὐρείῃ ἀνέρας ἀλφηστὰς νίκα ταχέεσσι πόδεσσιν ; 1.349 Ζεύς, ὅς τε δίδωσιν ἀνδράσιν ἀλφηστῇσιν, ὅπως ἐθέλῃσιν, ἑκάστῳ ; – h.Apoll. 458 ; Hes. Sc. 29, Th. 512, O. 82 ; Aesch. Spt. 770 ch.; Soph. Phil. 707 ch.