όνος (ὁ, ἡ) [ᾰᾱ]
   I propr. vagabond, ALC. COM. 2, 833 ;
   II p. suite :
      1 charlatan, imposteur, PLAT. Eryx. 399 c, Rsp. 486 b, etc. ; en parl. de choses (promesses, paroles, etc.) PLAT. Phæd. 92 d ; joint à ψευδής, PLAT. Rsp. 560 c ; à κενός, PLUT. M. 81 b ;
      2 glorieux, vantard, fanfaron, en parl. de pers. XÉN. Cyr. 2, 2, 5 ; AR. Ach. 109 ; ARSTT. Nic. 4, 7, 11, etc.

• Sup. -ονέστατος, PLAT. Phil. 65 c ; EL. N.A. 4, 29.

Étym. ἀλάομαι.

όνος, ὁ, ἡ, (< ἄλη) prop.
wanderer about country, vagrant, Alc.Com. 31.
charlatan, quack, esp. of Sophists, Cratin. 380, Ar. Nu. 102, Pl. Chrm. 173c, al.
braggart, boaster, X. Cyr. 2.2.12, Arist. EN 1127a21; title of play by Men. Adj., boastful, pretentious, Hdt. 6.12; ἀ. λόγοι Pl. R. 560c; Comp. -έστερος Suid. s.v. εἴρων ; Sup., ἡδονὴ ἀλαζονίστατον most shameless, Pl. Phlb. 65c. Adv. Sup. -έστατα, δρῶν Ael. NA 4.29.

όνος, ὁ (ἄλη, aber nicht compos. mit ζάω, eigtl. Herumzieher, Landstreicher); dah. (Eusth. πᾶς ὁ πλάνην ἑαυτοῦ ἀφηγούμενος) Marktschreier, Prahler, der betrügerisch aufschneidet und mehr zu wissen vorgibt, mehr zu tun verspricht, als er wirklich weiß und tut ; nach Arist. Eth. Nic. 4.7 προσποιητικὸς τῶν ἐνδόξων καὶ μὴ ὑπαρχόντων καὶ μειζόνων ἢ ὑπάρχει, im Ggstz von εἴρων, u. VLL ὑπερήφανος, κομπαστής ; neben σοφιστής Plat. Eryx. 399c ; neben πονηρός Demod. 385c.; Theophr. Char. 23 ; Xen. Cyr. 2.2.5 ὁ μὲν γὰρ ἀλαζὼν ἔμοιγε δοκεῖ ὄνομα κεῖσθαι ἐπὶ τοῖς προσποιουμένοις καὶ πλουσιωτέροις εἶναι ἢ εἰσὶ καὶ ποιήσειν ἃ μὴ ἱκανοί εἰσιν ὑπισχνουμένοις. – Auch adj., ἡδονὴ ἁπάντων ἀλαζονέστατον Plat. Phil. 65c (Stallb. ἀλαζονίστατον nach mss. und Eust. p. 1441); ἀλαζόνες λόγοι, Lügenreden, Rep. VIII.560c ; Phaed. 92d ; ἡ ἀλ. γυνή Plut. Per. 12.

ἀλαζών, -όνος, ὁ, ἡ
(< ἄλη, wandering) [in LXX: Job.28:8 (שַׁחַץ) Hab.2:5 (יָהִיר), Pro.21:24 (לוּץ)* ;]
prop, a vagabond, hence, an impostor, a boaster: Rom.1:30, 2Ti.3:2.†
SYN.: ὐβριστής, ὑπερήφανος (see Tr., Syn., § xxix; Lft., Notes, 256) (AS)