ας (ἡ) [ᾰᾱζ] jactance, vantardise, PLAT. Gorg. 523 a ; Hipp. mi. 371 a ; ARSTT. Rhet. 1, 6 ; Nic. 4, 7 ; TH. Char. 23 ; joint à κόμπως, ESCHN. 632 ; à ὕϐρις, PLAT. Phædr. 253 e ; EL. V.H. 2, 15 ; à ψεῦδος, PLAT. Gorg. 525 a ; à οἴημα, PLUT. M. 43 b ; au plur. AR. Eq. 290 ; ISOCR. 237 b ; fanfaronnades, hâbleries ; p. anal. ἀ. τῶν χορδῶν, PLAT. Rsp. 531 b, cordes aux sons faux et criards.

Étym. ἀλαζών.

ἡ, false pretension, imposture, Pl. Grg. 525a, D. 22.47, etc., cf. Arist. EN 1127a13, Thphr. Char. 23; ὑπ’ ἀλαζονείας Ar. Ra. 919; in pl., Id. Eq. 290, 903, Isoc. 12.20; boastfulness, Procop. Pers. 1.11 ; metaph, ἀ. χορδῶν their over-readiness to sound, opp. ἐξάρνησις, Pl. R. 531b.
[That penult. is long appears from Ar. ll. cc., Men. 737.]

ἡ, das Wesen u. Betragen des ἀλαζών, Prahlerei, Betrügerei, nach Plat. Def. ἕξις προσποιητικὴ ἀγαθῶν μὴ ὑπαρχόντων ; vgl. Theophr. Char. 23 ; Arist. rhet. 1.6 τὸ ἀλλότρια ἑαυτοῦ φάσκειν ἀλαζονείας ; Aesch. ἀλαζονεία καὶ κόμπος τοῦ ψηφίσματος 3.237 ; vgl. 101 ; im plur. ἀλαζονείαις χρῆσθαι Isocr. 12.20 ; Plat. verb. es mit ὕβρις Phaedr. 253e ; mit ψεῦδος Gorg. 525a ; auch von Saiten, die zu stark ansprechen, ἐξάρνησις καὶ ἀλ. χορδῶν Rep. VII.531b ; dgl. Ar. Eq. 900, Ran. 917 ; öfter Pol. u. Sp.

ἀλαζονία(Rec. -εία, the earlier form), -ας, ἡ
(< ἀλαζών), [in LXX: Wis.5:8 17:7, 2; 4Ma.5:1-38 * ;]
the character of an ἀλαζών, boastfulness, vainglory, vaunting: Jas.4:16 (Mayor, in l), 1Jn.2:16.†
(AS)