ἀ·λίαστος, ος, ον, qui ne fléchit pas, d’où :
      1 incessant ou fort, rude : ἀ. μάχη, IL. 14, 57, combat acharné ; ἀ. ἀνίη, HÉS. Th. 611, chagrin violent ou sans fin ; adv., ἀλίαστον ὀδύρεσθαι, IL. 24, 549, se lamenter sans cesse ;
      2 dur, inflexible, EUR. Or. 1479.

Étym. ἀ, λιάζομαι.

ον, (< λιάζομαι) not to be turned aside, unabating, μάχη, ὅμαδος, γόος, Il. 14.57, 12.471, 24.760; πόλεμον δ’ ἀ. ἔγειρε 20.31; ἀ. ἀνίη Hes. Th. 611; neut. as Adv., μηδ’ ἀλίαστον ὀδύρεο Il. 24.549, cf. φρὴν ἀλίαστος φρίσσει E. Hec. 85. = πολύς, κῦμα A.R. 1.1326, acc. to Sch., cf. EM 63.33. of persons, undaunted, E. Or. 1479. — Ep. word, used twice by E. in lyr.

unbiegsam, nicht nachgebend, heftig, Hom. siebenmal, Il. 2.797 πόλεμος, 20.31 πόλεμον, 12.471, 16.296 ὅμαδος, 24.760 γόον, 14.57 μάχην ἀλίαστον ; Advb. 24.549 ἀλίαστον ὀδύρεο, unablässig ; – ἀνίη Hes. Th. 610 ; Eur. φρήν Hec. 81 ; Πυλάδης Or. 1465, der mutige ; sp.D., πόνος Ap.Rh. 2.649, κῦμα 1.1326.