GRC
ἀλήμων
JSON
Bailly
ων, ον, gén. ονος [ᾰ] errant, vagabond, OD. 19, 74 ; COL. 210 ; subst. un vagabond, OD. 17, 376.
Étym. ἄλη.
Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »
LSJ
ονος, ὁ, ἡ, (< ἀλάομαι) wanderer, rover, ἀλήμονες ἄνδρες Od. 19.74; of planets, AP 9.25 (Leon.); abs., Od. 17.376. — Ep. word.
Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)
Pape
ονος, ὁ, der Landstreicher, Hom. zweimal, Od. 19.74 πτωχοὶ καὶ ἀλήμονες ἄνδρες, 17.376 ἦ οὐχ ἅλις ἧμιν ἀλήμονές εἰσι καὶ ἄλλοι, πτωχοὶ ἀνιηροί, δαιτῶν ἀπολυμαντῆρες ; – sp.D.; – Adj. Col. 210 κέλευθος ἀλ.
Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)
This web service is provided and maintained by TELOTA - IT/DH
