'(seul. prés. impf. et ao. ἠλεάμην) éviter, esquiver, échapper, HOM. HÉS. etc.

➳ Formes contr. seul. ion. : Prés. ind. ἀλεῦμαι, THGN. 575 ; impér. ἀλεῦ (p. ἀλέου) ESCHL. Pr. 567 (sel. d’autres ἄλευ ou ἄλευ' p. ἄλευε, par apocope ou par élision) ; part. ἀλεύμενος, SIM. AM. Iamb. fr. 7, 61. — Formes épq. et poét. non contr. : Prés. ind. 3 pl. ἀλέονται, OPP. H. 5, 432 ; opt. 3 pl. ἀλέοιντο, ORPH. Arg. 607. Impf. 3 pl. ἀλέοντο, IL. 18, 586. Ao. impér. ἀλέασθε, OD. 4, 774 ; sbj. 3 sg. ἀλέηται, OD. 4, 396 ; 1 pl. ἀλεώμεθα, IL. 5, 34 ; 6, 226 ; opt. 3 sg. ἀλέαιτο, IL. 20, 147 ; OD. 20, 368 ; inf. ἀλέασθαι, IL. 13, 513 ; 23, 340 ; OD. 9, 411 ; HÉS. O. 446.

Étym. p.-ê. R. indo-europ. *h₂leu-, échapper, repousser ; cf. ἀλεείνω, ἀλεύομαι, ἀλύσκω.

'

contr. ἀλεῦμαι Thgn. 575, pres. part. ἀλευόμενοι Hes. Op. 535 (v.l.), ἀλευμένη Semon. 7.61; impf. ἀλέοντο (ἐξ-) Il. 18.586; — chiefly used by Hom. in aor. ἀλευάμην, v. infr. ; inf. ἀλέασθαι, ἀλεύασθαι, Hes. Op. 734, 505; subj. ἀλεύεται Od. 14.400; part. ἀλευάμενος 9.277, Thgn. 400. (Perh. from same Root as ἄλη, ἀλάομαι ; ἀλεϜ- as aor. shows):
avoid, shun, c. acc. rei, ἔγχεα δ’ ἀλλήλων ἀλεώμεθα Il. 6.226, cf. 13.184; ἐμὸν ἔγχος ἄλευαι 22.285; ἀλεύατο κῆρα μέλαιναν 3.360; Διὸς δ’ ἀλεώμεθα μῆνιν 5.34; ὄφρα τὸ κῆτος… ἀλέαιτο 20.147; κακὸν… τό κεν οὔτις… ἀλέαιτο Od. 20.368; μύσους μὲν ὑπερφιάλους ἀλέασθε 4.774; rarely c. acc. pers., θεοὺς ἢ δειδίμεν ἢ ἀλέασθαι 9.274; c. inf., avoid doing, λίθου δ’ ἀλέασθαι ἐπαυρεῖν Il. 23.340; ἀλεύεται (Ep. subj.) ἠπεροπεύειν Od. 14.400. abs., flee for one΄s life, τὸν μὲν ἀλευάμενον τὸν δὲ κτάμενον Il. 5.28; οὔτε… φυγέειν δύνατ’ οὔτ’ ἀλέασθαι 13.436; μή πως ἀλέηται Od. 4.396.

s. ἀλεύω.