ἀ·κόρεστος, ος, ον :
   I pass. insatiable, inépuisable, EUR. Her. 922, Med. 637, etc. ; ἀ. αἰχμᾶς, ESCHL. Pers. 999, insatiable de tuerie (litt. de lance) ; ἡδονῆς, PLUT. M. 1092 f, de plaisir ; abs. ἀ. οἰμωγά, SOPH. El. 122, gémissements qui ne se rassasient pas, càd. incessants ;
   II act. qui ne cause aucune satiété, XÉN. Conv. 8, 5.

• Cp. -ότερος, XÉN. l. c. ; • Sup. -ότατος, ESCHL. Pers. 542 ; pour le • Sup. ἀκορέστατος, v. ἀκορής.

Étym. ἀ, κορέννυμι.

ον, (κορέννυμι) = ἀκόρητος, insatiate, αὐάτα Lyr.Adesp. 123, Trag. in lyr. passages, A. Ag. 1002, E. Heracl. 927; c. gen., αἰχμᾶς ἀ. A. Pers. 998, cf. Eus. Mynd. 1. Adv. -τως, ὀπυίεσθαι AP 10.56 (Pall.), cf. Eun. VS p. 456B. ; ἀ. ὕδατος ἔχειν Gp. 15.9.2, cf. Them. Or. 24.304d. of things, unceasing, οἰζύς A. Ag. 756; οἰμωγά S. El. 123; νείκη E. Med. 638; Sup., γόοις A. Pers. 545. Act., not causing surfeit, Id. Ag. 1331; φιλία X. Smp. 8.15 (Comp.).

ungesättigt, unersättlich, αἰχμῆς, im Speerkampf, Aesch. Pers. 690 ; τύχη, unerschöpflich, Ag. 1462 ; ὀϊζύς 733 ; γόοι ἀκορεστότατοι Pers. 537 ; νείκη Eur. Med. 639 ; Plut.; aber Aesch. Ag. 1304 τὸ μὲν εὖ πράττειν ἀκ. ἔφυ πᾶσι βροτοῖσιν, nicht sättigend, man wird dessen nicht überdrüssig, vgl. φιλία Xen. Symp. 8.15.
• Adv. -στως, Pallad. 5 (X. 56).