ἀ·κμής, ῆτος (ὁ, ἡ, τὸ) :
      1 non fatigué, frais, IL. 11, 802, etc. ; PLUT. Cim. 13 ; LUC. Herm. 40 ; ARR. An. 5, 16, 2, etc. ;
      2 inébranlable, ANTH. 9, 526.

➳ Neutre, PAUS. 6, 15, 5.

Étym. ἀ, κάμνω.

ῆτος, ὁ, ἡ, also as neut., Paus. 6.15.5; (< κάμνω): — untiring, unwearied, Il. 11.802, 15.697, S. Ant. 353; πύλαι ἀ. Ὀλύμπου AP 9.526 (Alph.); — also in late Prose, D.H. 9.14, Paus. l.c., Plu. Cim. 13, Onos. 22.1.

ῆτος, nicht ermüdet, frisch, von καμεῖν ; Hom. dreimal, Il. 15.697 ἀκμῆτας καὶ ἀτειρέας, 16.44, 11.802 ῥεῖα δέ κ' ἀκμῆτες κεκμηότας ἄνδρας ἀυτῇ ὤσαιμεν (ὤσαισθε) προτὶ ἄστυ ; – Arr. 5.18.2 ; Plut. Cim. 13 ; Luc. Hermot. 40 ; unermüdlich, ταῦρος, Hermann conj. für ἀδμής, Soph. Ant. 351 ; Alph. 7 (IX.526) πύλαι Ὀλύμπου ἀκμῆτες, die ewig festen.