ἀ·κλινής, ής, ές [ῐ]
      1 qui ne penche pas, droit, PLAT. Phæd. 109 a ; ANTH. 10, 11 ; p. suite, ferme, NONN. D. 7, 331 ; fig. ferme, stable, ANTH. 12, 158 ; LUC. Dem. enc. 43 ;
      2 fixe, immobile, NONN. D. 35, 11 ;
      3 horizontal, HÉRON 244.

• Cp. -έστερος, SYN. Ep. 56, 191 b.

Étym. ἀ, κλίνω.

ές, lending to neither side, unswerving, Pl. Phd. 109a; πρὸς τὸ δίκαιον Nic.Dam. p. 144D. ; impartial, ἀκοαί POxy. 904.9 (v AD); regular, ἀκλινέων καλάμων AP 10.11 (Satyr.), etc. ; Math., without inclination, of a perpendicular, Procl. in Euc. p. 132F. ; horizontal, of a plane, Papp. 1048.2, Hero Dioptr. 19; Music., fixed, of notes in scale, Alyp. 4; Medic., persistent, πυρετοί Herod. ap. Orib. 6.20.24. Adv. -νῶς Ph. 2.669; Ion. -νέως AP 5.54 (Diosc.). metaph, steadfast, steady, φιλία ib. 12.158 (Mel.); ὁμολογία Ep. Heb. 10.23; ψυχή Luc. Dem. Enc. 33; unmoved, tranquil, Nonn. D. 35.11, al.

ές. sich nicht neigend, unbeweglich, fest, μένειν Plat. Phaed. 109a ; oft in Anth., z.B. φιλία Mel. 21 (XII.158); Nonn.
• Adv. ἀκλινέως, Sosip. 2 (V.55); ἀκλινῶς, Philo.

ἀκλινής, -ές (κλίνω),
[in LXX: 4Ma.6:7 17:3 * ;]
unbending, firm: metaph. (MM, VGT, see word). Heb.10:23.†
(AS)