ἀ·θέμιστος, ος, ον :
      1 en parl. de pers. sans loi, sans règle, criminel, IL. 9, 63 ; OD. 9, 106 ; XÉN. Cyr. 8, 8, 5 ;
      2 en parl. de choses, illicite, HDT. 8, 143 ; XÉN. Mem. 1, 1, 9, etc.

• Cp. -ότερος, XÉN. Cyr. 8, 8, 5.

Étym. ἀ, θέμις.

or ἀθέμιτος, ον, (the former in Poetry, the latter more correct in Prose) = ἀθεμίστιος, Il. 9.63; of the Cyclopes, Od. 9.106; ἀθεμιστότεροι X. Cyr. 8.8.5. Adv. -ίστως Phaennis ap. Paus. 10.15.3; -ίτως App. Pun. 53. of things, unlawful, freq. in neut., ἀθέμιτα ἔρδειν Hdt. 7.33; ποιεῖν X. Mem. 1.1.9; εὔχεσθαι Id. Cyr. 1.6.6; -ιστα δρᾶν S. Fr. 742 (dub.), Din. Fr. 89.4S. ; κείνοις δ’ οὐκ ἀθέμιστον IG 14.1389i i29; — ἀ. εἰδωλολατρεῖαι 1 Ep. Pet. 4.3; c. dat., αἷς [θεαῖς] ἀ. νεκρὰ σώματα PTaur. 1 ii 22 (ii BC).

gesetzlos, frevelhaft, Hom. dreimal, Od. 9.106 Κυκλώπων ἐς γαῖαν ὑπερφιάλων ἀθεμίστων, ohne Gesetze lebend, s. Scholl. u. Apoll. Lex. H. 12.20 ; Il. 9.63 ἀφρήτωρ ἀθέμιστος ἀνέστιός ἐστιν ἐκεῖνος ὃς πολέμου ἔραται ἐπιδημίου, Od. 17.363 γνοίη θ' οἵ τινές εἰσιν ἐναίσιμοι οἵ τ' ἀθέμιστοι ; ἀθέμιστα δρᾶν Soph. frg. 811 ; Antiph. 4 γ 6 ; ἔρδειν Her. 8.143, von Vergehen gegen das göttliche Recht ; vgl. Xen. Cyr. 1.6.6. – Kompar. ἀθεμιστότεροι Xen. Cyr. 8.8.5.
• Adv. f.l. Aesch. Ch. 635 für οὐ θεμ.