ἀ·ζηχής, ής, ές :
      1 au bruit incessant : adv., ἀζηχές, IL. 4, 435, avec un bruit incessant ;
      2 p. ext. sans relâche, incessant, IL. 15, 25 ; OD. 18, 3 ;
      3 p. suite, fermé, dur, A.RH. 2, 99.

Étym. probabl. p. *ἀ·δια·εχής, de ἀ, διά, ἔχω, cf. συνεχής, p.-ê. influencé par ἠχή.

ές, (prob. for ἀδια(σ)εχής, continuous, cf. ἀζαχής, ἀζεχής) unceasing, ὀδύνη Il. 15.25; ὀρυμαγδός 17.741; neut. as Adv., ἀζηχὲς φαγέμεν καὶ πιέμεν Od. 18.3; [ὄϊες] ἀ. μεμακυῖαι Il. 4.435. (ἄζα, cf. ἀζαλέος)
hard, seasoned, κορύνη A.R. 2.99; θυμός v.l. Il. 15.25.

Ableitung dunkel, Hom. fünfmal, Il. 4.435 ὄιες ἀζηχὲς μεμακυῖαι, 17.741 ἀζηχὴς ὀρυμαγδός, 15.658 ἀζηχὲς γὰρ ὁμόκλεον ἀλλήλοισιν, 15.25 ἐμὲ δ' οὐδ' ὧς θυμὸν ἀνίει ἀζηχὴς ὀδύνη, Od. 18.3 μετὰ δ' ἔπρεπε γαστέρι μάργῃ ἀζηχὲς φαγέμεν καὶ πιέμεν ; – Ap.Rh. 2.99 κορύναι, dürr u. hart. Bei sp.D. nur : unausgesetzt.