ἀ·διάφθορος, ος, ον :
      1 non corrompu, pur, chaste, PLAT. Phædr. 252 d ;
      2 incorruptible, PLAT. Leg. 768 b ; ARSTT. Rhet. 1, 15, 17, etc. ;
      3 impérissable, PLAT. Phæd. 106 d.

• Cp. -ώτερος, ARSTT. Pol. 3, 15.

Étym. ἀ, διαφθείρω.

ον, not affected by decay, Antyll. ap. Orib. 46.22.3; uncorrupted, chaste, Pl. Phdr. 252d; απ’ ὀρθῆς… καὶ ἀδιαφθόρου τῆς ψυχῆς D. 18.298, cf. Men. 984, D.S. 1.59, Plu. 2.5e. Adv. -ρως, ἐρᾶσθαι Aeschin. 1.137.
of judges, incorruptible, Pl. Lg. 768b; of witnesses, Arist. Rh. 1376a17; of magistrates, Id. Pol. 1286a39 (Comp.), cf. IG 2.240b13. Sup. Adv. -ώτατα Pl. l.c.
imperishable, Pl. Phd. 106e.

unverdorben, Plat. Phaedr. 252d, Dem. ψυχὴ ὀρθὴ καὶ δικαία καὶ ἀδ. 18.298 ; oft Plut., der Symp. 8.5 ὕδωρ ἀδ. ἄμικτον καὶ καθαρόν erkl. Auch von Jungfrauen, Artax. 26 ; DS. 1.59 ; – unbestechlich, δεήσεσι Plat. Legg. VI.768b ; unvergänglich, Phaedr. 2454 ; neben ἀθάνατος 106d;
• Adv., -ρως ἔρασθαι, dem μισθῷ ἐπαρθείς entgegenstehend, Aesch. 1.137.